|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮฮากับสามเกลอ |
.....ผู้บังคับฝูงจุ๊ย์ปาก เดินเข้ามาชิดลำตัวเครื่องบิน
"เฮ้-กร"
กระดิ่งทองโงเงลุกขึ้น ยกมือวันทยาหัตถ์แล้วยิ้มกระเรี่ยกระราด
"ซาหวัดดีครับ ผู้บังคับฝูง"
ร.อ. นภากาศทำปากยื่น แล้วเอ็ดตะโรลั่น
"สวัสดีบ้าบออะไรกัน ลงมาซีโว้ย"
นิกรสั่นศีรษะ ชี้มือไปทางเครื่องบินหมายเลข 13 ซึ่งจอดอยู่ติดๆ กัน
"ให้อ้ายหงวนลงมาก่อนซีครับ ผมจึงจะลง" กระดิ่งทองพูดอ้อแอ้ คล้ายกับคนเมาเหล้า
ผู้บังคับฝูงหันควับ หาทางเครื่องบินหมายเลข 13 ทันที เขาเดินอาดๆ เข้ามายืนข้างๆ จ.ท. กิมหงวน เงยหน้ามองดูอาเสี่ยซึ่งนั่งทำตาปริบๆ เป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่บนเครื่องบิน
"กิมหงวน !"
อาเสี่ยยักคิ้วแผล็บ
"ว่ากระไรครับ"
ร.อ. นภากาศ กัดฟันกรอดๆ
"ลงมาซีโว้ย ท่านผู้บัญชาการทหารทั่วไปจะตรวจแถวเครื่องบิน"
เสี่ยหงวนถอนหายใจเบาๆ
"หัวเด็ดตีนขาดผมก็ไม่ลง"
ร.อ. นิตย์โกรธจนตัวสั่น
"แก ! แกขัดคำสั่งฉันรึ ฉันบอกให้แกลงมา"
"ไม่ลง" กิมหงวนพูดยานคางและสั่นศีรษะ "ถ้าขืนให้ผมลงจากเครื่องบิน ผมต้องเอาปี๊บคลุมหัวเดินเท่านั้น โธ่-เห็นอกผมบ้างซีครับ ขี้ทะลักออกมาเต็มกางเกง จะให้ผมลงไปยังไงกัน"
ผู้บังคับฝูงทำคอย่นหลับตาปี๋
"แกขี้ราด คุณพระช่วย !"
กิมหงวนหัวเราะหึๆ
"จะมาช่วยอะไรกันครับ มันสายเกินไปเสียแล้ว"
ร.อ. นิตย์มีท่าทีกระสับกระส่าย
"โธ่-แกนะ ดันขี้ออกมาได้"
อาเสี่ยชักฉิว
"อะไรดันขี้ มันออกมาเองต่างหากครับ อ้ายเหม่งมันดำทิ้งระเบิดทีหนึ่งตั้งพันเมตร ผมจะทนไหวรึ"
ผู้บังคับฝูงถลึงตากับกิมหงวนทันที
"ทำไมแกเรียกครูว่าอ้าย"
จ.อ. เหม่ง งามเหมาะ รีบพูดเสริมขึ้น
"ผมอนุญาตให้มันเรียกเองแหละครับ ผมกับอ้ายเสี่ยจะเป็นเพื่อนร่วมตายกันต่อไปแล้ว ผมไม่ถือหรอกครับ ถึงแม้มันจะด่าผมเล่นแก้กลุ้มบ้าง ผมก็อภัยให้".....
All contents in this web site are intended for private use and educational purpose only. Our main objectives are to promote SamGler to cyberspace surfers and to memorize Por Intalapalit, one of the greatest writers in Thai fiction history.