Home Page
samgler connection members information discuss library misc. web board contact us

ระลึกถึง ป. อินทรปาลิต ตอนที่ 13





ที่มา: หนังสือ "หนังสือที่ระลึกในการประชุมเพลิงศพ ป. อินทรปาลิต"
ข้อเขียนโดย: ชาวเหนือ
  ตีพิมพ์บน Internet โดยไม่ได้รับอนุญาตเพื่อการศึกษา
พิมพ์โดย: คุณกวาง

ปรีชา ยังไม่ตาย

ถ้าใครในหมู่เพื่อนนักเขียนพูดว่า รู้จัก ป. อินทรปาลิต ดี ข้าพเจ้าเห็นจะต้องค้านและตอบออกมาเลยว่า

"ข้าพเจ้ารู้จัก ป. อินทรปาลิต ดีกว่า"

เพราะอะไรรึ? เหตุผลฟังกันง่ายๆ ก็คือ ป. อินทรปาลิต เป็น นร. นายร้อย จปร. รุ่นน้อง และข้าพเจ้าเป็นรุ่นพี่ บิดาของ ป. อินทรปาลิต ก็เป็นอาจารย์ภาษาไทย แม้ว่าท่านจะไม่เคยฝึกให้ข้าพเจ้าเป็น นักเขียน อย่าง พ.อ.หลวงสารานุประพันธ์ ("แม่สะอาด") แต่ก็สอนให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ถึงหลักใหญ่ๆ ในการเรียนภาษาไทยไว้มาก ข้าพเจ้าเขียน นิราศลาไปรบ เป็นโคลงสี่สุภาพลงในหนังสือเสนาศึกษา เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๓ เป็นเรื่องแรกของชีวิตที่ดัดจริตอยากเป็นนักเขียนของข้าพเจ้าสำเร็จจากความรู้ที่ได้มาจาก "ครูอ่อน" บิดาของ ป. อินทรปาลิต ทั้งหมด ไม่ใช่จาก "แม่สะอาด" ผู้เป็นอาจารย์ฝึกให้ข้าพเจ้าเป็น เจ้าน้ำตา และอีกอย่างหนึ่งคือ ป. อินทรปาลิต นับถือแถมเรียกข้าพเจ้าว่า "พี่สินธุ์" ตลอด ในสมัยหนึ่งที่ ป. อินทรปาลิต มีชื่อติดอยู่กับหัวใจของนักอ่าน ป. อินทรปาลิต กำลังเขียนเรื่อง "นักเรียนนายร้อย" มันตรงกับที่ขณะเดียวกับข้าพเจ้าก็กำลังเขียน "นักเรียนนายร้อย" เกือบจะจบ และประมาณกว่า ๒ ยกส่งไปโรงพิมพ์ซิวชันแล้ว ข้าพเจ้าได้อ่านแนวเขียน นักเรียนนายร้อย ของ ป. อินทรปาลิต เกือบจะเรียกว่าเป็นคนแรก มันเป็นเรื่องรักโศกเช่นเดียวกัน แทนที่ข้าพเจ้าจะขอร้อง ป. อินทรปาลิต ให้เปลี่ยนชื่อเรื่อง ข้าพเจ้ากลับเป็นผู้ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเดิมของข้าพเจ้าเป็น นักรบบนเวหา และพิมพ์ออกจำหน่ายในระยะใกล้ๆ กัน

มันอีกสมัยหนึ่งเมื่อ ป. อินทรปาลิต ไปคุมงานปิยมิตรรายสัปดาห์ อยู่ที่สี่กั๊กเสาชิงช้า ถนนบำรุงเมือง ข้าพเจ้ามาจากหัวเมืองเพื่อเยี่ยมญาติพี่น้องทางกรุงเทพฯ การมาครั้งนี้บังเอิญเหลือเกินที่สิ่งแวดล้อมบังคับให้ข้าพเจ้าใช้เงินที่ติดตัวมาอย่างลืมนึกถึงการเดินทางกลับ และมันก็บังเอิญเหลือเกินที่ข้าพเจ้าได้พบ ป. อินทรปาลิต ที่ร้านขายอาหารที่สี่กั๊กเสาชิงช้าใกล้สำนักงานนั่นเอง

"พี่ต้องการเงินสักเท่าไหร่?" ป. อินทรปาลิต เอ่ยถามเมื่อทราบเรื่องราวจากการปรับทุกข์ของข้าพเจ้าแล้ว "ถ้าไม่รังเกียจพี่ไปกับผมที่สำนักงาน กระดาษดินสอมีพร้อม เข้าใจว่าสักชั่วโมงเดียวหรือกว่าสักเล็กน้อย พี่คงจะได้เงินไปตีตั๋วรถไฟเดินทางกลับได้เย็นนี้แน่"

จริงซี, นึกออกแล้ว และข้าพเจ้าก็ไปทำงานตามคำแนะนำของนักเขียนผู้เป็นเสมือนน้อง เรื่อง นางพึงกระจังหัก ยังไงละครับที่ผมไปนั่งขีดๆ เขียนๆ อยู่ราว ๒ ชั่วโมง แล้วเย็นวันนั้นข้าพเจ้าก็ได้เงินค่าเขียนเรื่องเดินทางกลับ-กินบนรถไฟ-นอนบนรถไฟ รวมทั้งอาหารพิเศษจำพวกน้ำๆ แล้ว ยังแถมมีเงินติดกระเป๋าไปอวดครอบครัวอีกด้วย ท่านค้นดูเรื่องที่ข้าพเจ้าจากปิยมิตรเอาเองเถอะครับว่า ป. อินทรปาลิต เขาเขียนบทนำยกยอปอปั้นไว้ว่าอย่างไร อย่าให้ข้าพเจ้าเขียนเลย และรับรองได้อย่างเดียวว่าข้อความนั้นๆ แหละมันจะยืนยันว่า ข้าพเจ้ารู้จัก ป. อินทรปาลิตดีกว่า

ได้พบ ป. อินทรปาลิต อีกครั้งหนึ่งเมื่อข้าพเจ้าเดินทางกลับมาอยู่กรุงเทพฯ อันเป็นภูมิลำเนาเดิมที่บ้านซอยสีฟ้า ถนนพหลโยธิน ขณะนั้นทราบว่า ป. อินทรปาลิต เป็นโรคเบาหวานและกำลังรักษาตัวแบบกินน้อยตามคำแนะนำของนายแพทย์ ร่างกายดูออกจะอ้วนลงพุง หน้าตาค่อนข้างจะซูบซีดหน่อย ไม่ค่อยพูดจามากอย่างก่อนๆ ระยะนั้นข้าพเจ้ายังคงคิดและนึกว่า ป. อินทรปาลิต คงจะสบายตามเดิมในเวลาไม่ช้านัก

ข้าพเจ้าได้รับคำสรรเสริญฉันน้องพูดกับพี่ครั้งหนึ่ง และครั้งนั้นทำให้ข้าพเจ้าขนลุกเกรียว ป. อินทรปาลิต กล่าวว่า

"ผมอ่านดอกอัญชันขาวของพี่แล้วใจหาย สงสารพระเอกประจำของพี่ (ชีวา กีตานนท์) เหลือเกิน พี่อย่าเป็นเสียเองนะครับ"

ข้าพเจ้าเข้าใจว่า ป. อินทรปาลิต ขอร้องข้าพเจ้าอย่าต้องตายเพราะเหล้าเป็นเหตุนั่นเอง - - -

"ปรีชาน้องชาย รู้ไว้เถอะว่าพี่ขณะนี้รู้ตัวดีแล้วและมันก็เป็นการรู้ตัวที่วิญญาณของเธอควรจะรับทราบไว้ด้วย เราจะได้พบกันในระยะที่ไม่นานนัก เรามาจากสถาบันเดียวกัน มันเหมือนพี่กับน้องที่อยู่กันคนละบ้าน ขอให้เธอเตรียมกู่ก้องบอกวิญญาณคนอื่นไว้เถอะว่า วันหนึ่งในเวลามินานจะได้พบกันอีก ขอให้เธอจงสุขกายสบายใจคอยวิญญาณของพี่อยู่ในพิภพอันแสนสำราญของเธอนั้นเถอะ - - - สุขอื่นนอกจากความสงบนั้นไม่มี"

จิตใจของปรีชาดีต่อเพื่อนฝูงอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ข้าพเจ้าเชื่อเหลือเกินว่าไม่เพียงแต่นักอ่านเท่านั้นที่เสียดายการไปจากโลกเริงรมย์ของเขา แม้แต่เพื่อนๆ นักเขียนทุกคนก็คงจะเสียดายและอาลัยถึงความดีของ ป. อินทรปาลิต อยู่มิวาย ถูกแล้ว ปรีชา อินทรปาลิต ตายไปแล้ว แต่ ป. อินทรปาลิต ยังอยู่ในประวัติศาสตร์ของนักประพันธ์เมืองไทยอย่างแน่นอน

ป. อินทรปาลิต ยังอยู่ - - -


"ชาวเหนือ"





All contents in this web site are intended for private use and educational purpose only. Our main objectives are to promote SamGler to cyberspace surfers and to memorize Por Intalapalit, one of the greatest writers in Thai fiction history.