---

---

ป. อินทรปาลิต จงเป็นสุข

ได้ทราบข่าวการไปนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลของ ป. อินทรปาลิต จากคุณสนิท เอกชัย ผมบอกคุณสนิทว่า สัปดาห์หน้า ผมพอจะว่างไปเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่าคนนี้ด้วย

ผมไม่เคยรู้จักกับคุณปรีชา อินทรปาลิตมาก่อนเลย ได้แต่เห็นนามปากกา "ป. อินทรปาลิต" กระฉ่อนอยู่ในตลาดหนังสือ

ป. อินทรปาลิต นามโด่งดังขึ้นด้วยตัวละครชุด พล-นิกร-กิมหงวน "สามเกลอ" ที่เขาสร้างขึ้นมา ในระยะสงครามเริ่มแรกหลบหนีลูกระเบิดกันอยู่ สำนักพิมพ์ "อุดม" ของผมไม่ได้หลบลูกระเบิดไปไหน ยังคงอยู่ที่วัดเล่งเน่ยยี่ ซึ่งคนไทยเรียกกันว่า วัดมังกรกมลาวาส

เวลาเย็น หลังเลิกงานแล้ว เพื่อนอาวุโสที่เคารพรักของผมผู้หนึ่ง ขุนเศรษฐบุตร (แช) บิดาของท่านอธิบดีกรมทรัพย์ธรณีปัจจุบันนี้จะมาเยือนผมเป็นประจำ ไม่น้อยกว่าสัปดาห์ละสองสามครั้ง วัยเราสองคนผิดกันมาก แต่ท่านไม่ถือตัวว่าเป็นผู้มีอาวุโส เราจึงสนิทสนมและ "ฮาเฮ" กันสม่ำเสมอ

นอกจากท่านขุนจะเป็นดิคชันนารี่ของผมในด้านภาษาไทย และวงวรรณกรรม ที่ผมถ่ายทอดไว้ได้พอดู ท่านยังเป็นที่ปรึกษาของผม โดยเฉพาะเรื่องของ "ป. อินทรปาลิต"

ผมปรารภกับท่านขุนว่า ถ้าสำนักพิมพ์ "อุดม" จะพิมพ์หนังสืออ่านตลกๆ แต่จำหน่ายในราคาเยาบ้าง มีความเห็นอย่างไร

ท่านขุนสงสัยว่า ผมจะตัดทอนเรื่องยาวของฮิวเมอริสต์ หรือ อบ ไชยวสุ ผู้เคยเป็นครูประจำชั้นมัธยมปีที่ ๑ ของผม หรือของ อ.ร.ด. พิมพ์ออกขายหลายเล่มจบ ท่านไม่เห็นด้วย

แต่เมื่อท่านทราบว่า ผมดำริจะเปิดเวทีให้ "พล-นิกร-กิมหงวน" มาแสดงที่สำนักพิมพ์ "อุดม" บ้าง ท่านกระดกแก้วร้องว่า "ดีแน่-ดีแน่" เพราะสมาชิกของสำนักพิมพ์ "อุดม" ส่วนใหญ่คงจะไม่ใช่ "แฟน" ของ ป. อินทรปาลิต ส่วนมากคงจะเคยแต่ได้ยินได้ฟัง "พล-นิกร-กิมหงวน" แต่ไม่ได้อ่าน

ผมได้ขอร้องให้คุณเหม เวชกร - ถ้าจำไม่ผิดเพราะ ๒๐ กว่าปีมาแล้ว เชิญคุณปรีชา อินทรปาลิต มาพบเพื่อคุยกัน

คุณเหม พาคุณปรีชา มาคุยกับผมเย็นวันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่ผม และคุณปรีชา เริ่มเป็นเพื่อนกัน

เมื่อคุณปรีชาได้ทราบความประสงค์ของผม คุณปรีชาสนองความขอร้องของผมทันที ผมขอให้พา "พล-นิกร-กิมหงวน" มาสู่เวทีของผมในขนาด ๑๒-๑๕ ยก สักสองเรื่อง โดยให้ "พล-นิกร-กิมหงวน" วาดลวดลายตามสบายของเวทีสำนักพิมพ์ "อุดม"

คุณปรีชา ไม่ถามถึง "ค่าเรื่อง" ว่าจะได้ยกละเท่าไร หรือเรื่องละเท่าไร บอกแต่ว่าผมขอเวลาสองอาทิตย์จะนำต้นฉบับมาส่ง ถ้าคุณอ่านแล้วเห็นว่าเหมาะสมกับเวทีของคุณก็กรุณารับไว้ หากจะต้องแก้ไขอะไร ผมยินดีรับกลับไปแก้ไขขัดเกลาให้ถูกใจ ผมจะได้เขียนเรื่องใหม่ให้ถูกใจ

ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ผมจำไม่ได้ว่าหนังสือ "พล-นิกร-กิมหงวน" สองเล่มที่ผมรับต้นฉบับไว้โดยไม่ลืมจ่าย "ค่าเรื่อง" ให้ไปทันทีนั้น ชื่อเรื่องอะไร จำได้แต่ว่าเป็นเรื่องที่สามเกลอออกล่าสัตว์ ผจญภัยในป่าเรื่องหนึ่ง อีกเรื่องหนึ่งจำไม่ได้เอาเลย

ปฐมเหตุที่ผมได้เป็นมิตรกับคุณปรีชา อินทรปาลิต มีอย่างที่ว่ามา ผมได้พบกันไม่บ่อยนัก นานๆ เมื่อคิดถึงคุณปรีชา ก็เขียนจดหมายมาชวนนั่งดื่มกันในยามเย็น คุณปรีชาไม่ใช่นักดื่มเป็นคนสงบเสงี่ยม พูดน้อย ไม่ช่างคิด เห็นเพื่อนทุกคนเป็นมิตรดีถ้วนหน้า ไม่ขัดคอ ไม่ขัดใจคน

อยู่มาไม่นาน ผมยังไม่ทันจะได้ไปเยี่ยมเพื่อนเก่า ซึ่งระยะหลังนี้ ไม่ได้พบปะกันเลยนับเป็นเวลาสิบปี ก็ได้ข่าวมรณกรรมของคุณปรีชา อินทรปาลิต

คุณปรีชาจากบรรณโลกไปอย่างรวดเร็วเกินความคาดหมายของผม แต่การจากไปของเพื่อนรักผู้นี้ จากไปแต่ร่างและสังขาร คุณงามความดีที่ได้ประกอบไว้ในวงการประพันธ์และมิตรสหาย คงสถิตสถาพรอยู่ตลอดไปไม่มีวันดับ

ขอเพื่อนรักจงเป็นสุขอยู่ในสัมปรายภพโน้นเถิด

อุดม ชาตบุตร