มีท่านใดพอจะให้ความกระจ่างได้บ้างไหมครับ? ผมได้ยินมาว่าหลังจากชุด"วัยหนุ่ม" แล้วคุณ ป. อินทรปาลิต ต้นตำหรับและผู้ให้กำเนิดนิยายเรื่องนี้ ไม่ได้เขียนนิยายสามเกลอต่ออีกเลย แต่ตอนต่อๆ มาที่เราเห็นๆ กันหลังจากนั้น ถูกแต่งโดยหลานของท่านนั่นเอง เพียงแต่ใช้นามปากกาเดียวกันคือ ป. อินทรปาลิต เท็จจริงอย่างไร มีใครพอทราบบ้างไหมครับ

อื้อ! ฮึผมว่าคงไม่จริงอะมั้ง แล้วหลานคนไหนล่ะที่มีฝีมีเลิศปานนี้ ผมว่าอาจจะมีมือผีบางมือที่เขียนบางตอน แต่ถ้าเป็นคนที่อ่านประจำก็จะจำสำนวนและลีลามุขได้ทุกเม็ด ครับ ผมค่อนข้างเชื่อว่าลุง ป.ท่านแต่งเองครับ

คงไม่เชื่อเช่นกันครับ เพราะจากปากคำของหลานที่ช่วยลุง ป. พิมพ์ต้นฉบับ ก็ยืนยันว่า ลุง ป. แต่งเองหมดจนสิ้นชีวิต (เรื่องสุดท้ายคือเจ้าแห้วบวช แต่งก่อนเสียชีวิตไม่กี่วัน)

แล้วสำนวนลุง ป. ยากที่จะเลียนแบบได้ เพียงแต่ว่าระยะหลังท่านจะเขียนให้ค่อนข้างตลกไปบ้าง ไม่จริงจังเหมือนสมัยแรก เพราะสมัยแรกท่านกะให้เป็นนิยายออกตลกนิดๆ แต่พอเขียนไปนานๆ เข้า กลายเป็นตลกแบบ 80% ไปเลย ซึ่งจะทำให้รู้สึกว่าท่านเขียนเปลี่ยนแนวไป แต่ถ้าดูระยะเวลาการเขียนจะเห็นว่ามันนานครับ ก็เลยเขียนเปลี่ยนแนวไปบ้าง

ICQ : 21526438

ชุดวัยหนุ่มจริงๆ ไม่ใช่คุณป. เป็นคนตั้งชื่อ แต่เป็น สนพ ผดุงศึกษาเป็นคนตั้งชื่อ และชุดวัยหนุ่มมีไม่ถึง 200 ตอน แต่สามเกลอที่มีวางจำหน่ายทั้งหมดมีมากกว่า 1000 ตอน จึงเป็นไปไม่ได้ที่สามเกลออีก 800 กว่าตอนที่ไม่ได้อยู่ในชุดวัยหนุ่มจะเป็นของปลอม

ยกตัวอย่างเช่นตอนสามเกลอสงครามโลกครั้งที่ 2 หรือตอนภาษาวิบัติ ก็ไม่มีอยู่ในชุดวัยหนุ่ม ตอนนั้นหลานคุณป. ก็ยังไม่เกิด สำนวนภาษาก็ฮามากๆ ถ้าไม่ใช่คุณป. แต่ง ผมก็นึกไม่ออกว่าใครที่สามารถแต่งได้ขนาดนี้

สามเกลอปลอมจริงๆ ก็มีนะครับ เช่น ของ ป. อินทรฤทธิ์ เป็นต้น แต่แฟนสามเกลออ่านสำนวนดูก็รู้นะครับ

ผมเชื่อว่าสามเกลอ 1000 กว่าตอน อาจจะปลอมประมาณ 20-30 ตอน แต่ไม่เชื่อโดยเด็ดขาดว่าชุดวัยหนุ่มเป็นชุดเดียวที่เป็นของแท้ และไม่เชื่อว่าชุดวัยหนุ่มแท้ 100% (เพราะมีการตัดทอนและต่อเติม)

มันน่าสงสัยเหมือนกันเพราะแนวทางการเขียนต่างกัน ระหว่างวัยหนุ่มของสนพ.ผดุงศึกษากับวัยแก่ที่สนพ.แสดงดาวนำออกพิมพ์ใหม่ อันหนึ่งคือการเรียกนามสกุลแทนชื่อหลัง ๆ หายไปเลย และอีกอย่างคือการบรรยายสถานที่ไม่เจ๋งเหมือนเดิม
แต่ผมยังเชื่อว่าเป็นคุณ ป.อินทรปาลิตเขียนมากกว่าหลาน ด้วยความเชื่อเดิมว่าชุดวัยหนุ่มนั้นเกิดจากประสบการณ์ตรงของท่านเองเนื่องจากอยู่ในวัยหนุ่มเหมือนกันและมีเงินมากทำให้ได้เที่ยวจริงกินจริง

แต่ในวัยแก่นั้นเกิดประสบการณ์ทางอ้อมที่ท่านได้รับจากการพูดคุย และทางทีวีมากกว่า เนื่องจากอายุของท่านสูงขึ้น และเงินที่ฐานะด้อยกว่าตอนหนุ่มทำให้ท่านขาดโอกาสที่จะรับประสบการณ์ตรง ถ้าอ่านประวัติท่านจะพบว่าในจอนท้ายของชีวิตท่านนั้นแทบไม่ได้ไปในเลยแม้แต่การส่งต้นฉบับ และการซื้อของกินที่ชอบก็อาศัยหลานท่าน แต่อย่างไรเสียในช่วงที่ท่านจะมีชีวิตอยู่ท่านคงเขียนเอง ถ้าหลานท่านจะเขียนผมว่าหลานท่านก็มีศักดิ์ศรีพอที่ไม่ใช้ชื่อของปู่ จะเห็นได้ว่าหนังสือสามเกลอที่เขียนโดยหลานปู่นั้นก็ได้รับการตอบรับจากผู้อ่านโดยไม่ต้องไปโม้เอาว่าพบต้นฉบับเดอที่ใต้หลังคาบ้านที่ฝั่งธนหรอก ผมให้เครดิตหลานท่านทุกคน