เช่น คำว่า เชย
คำว่า จ้ำบ๊ะ
คำว่า อีนี่ (ที่ขึ้นต้นเวลาแขกพูก)

ใครนึกถึงคำหรือสิ่งประดิษฐ์อะไรได้อีก เชิญร่วมรำลึกถึงนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้ครับ

มั้ง
ยิ้มแห้งๆ
รับประทาน
ย่อขากระโดดตัวลอย
เดี๋ยวมาต่อ

ทำคอย่นหลับตาปี๋......

อย่างนี้เอาด้วยคนขอหลายๆคำเลยนะครับ
มะอึก, นกตะกรุม, ขุนช้าง, กระดิ่งทอง ,อ้ายเสือรูปหล่อ,เปรตเวหา,ทองเท่าลูกฟัก,มหาราชา,ตราดำ,ตราขาว (ว้า ! สองอันท้ายนี่ชวนน้ำลายไหลพิลึกไปดีกว่าเอื๊อก) เดี๋ยวเสียรังวัดเปล่าๆ

-หัวล้านหัวเหลืองหัวละเฟื้องสองไพ เป๊กพ่อ!
-ยกนิ้วชี้ใส่ปากกัด แกว่งแขนไปมา
-แหม.. ชื่อคล้องจองกันเปี๊ยบเลย
-ดั๊ด..สาระแผก (เจ้าพ่อคำผวนตัวยงเลย)
-แฮปปี้ฮอลล์
-หัสนิยายที่ดำเนินเรื่องต่อกันมาตั้งแต่ตัวเอกเป็นหนุ่มรุ่นกระทงไปจนมี
ลูกอายุเท่ากับตอนที่เปิดตัวหนังสือ

บ๊ะ
รุ่มร่าม
บ้วนน้ำลายปรี๊ด
สะดุ้งเฮือกเย็นวาบไปหมดทั้งตัว
และอีกมากมายครับที่จำไม่ได้
ผมว่าเสน่ห์อีกอย่าหนึ่งของสามเกลอเป็นเพราะการใช้คำพื้นๆธรรมดาๆที่ไม่ค่อยได้พบในหนังสือเล่มอื่นๆหรือในชีวิตประจำวันแต่ทำให้อ่านแล้วมองเห็นภาพชัดเจนและเข้าใจง่ายขึ้นเยอะเลยครับ

ชกโดนครึ่งปากครึ่งจมูก

อีกคำครับ คำว่า เท่งทึง

ผมไม่เล่นเป็นคำนะ แต่ขอมาเป็นมุขเลยแล้วกัน

มุขที่ว่าคือมุขที่เวลาสามเกลอจะทำพิธีเปิดบริษัทอะไรสักอย่าง มักชอบเชิญท่านผู้ใหญ่แก่หง่อมเป็นเจ้าคุณอะไรนี่ล่ะ แล้วมันจะมีเรื่องฮาประจำ คืออ่านทีไรฮาทุกที แบบว่าคนแก่ที่มาเปิดงานมักทำอะไรแปลกๆ เสมอ เช่นหูตึง หยิบคำปราศัยมาอ่านผิดๆ อะไรทำนองนี้

และจะพบกับมุขอันนี้บ่อยมากๆ แล้วก็ฮาทุกทีที่เล่นมุขนี้

ICQ : 21526438

คุณble3dมาแปลกเข้าท่าดีมุขขากเสลดของเจ้าสัวกิมไซกับมุขไก่นาของลุงเชยก็อมตะดีนะ

ขอเสนออีกมุขครับ ไม่รู้ ลุง ป. แกทำไมเล่นมุขนี้บ่อยจัง อิอิ คือถ้าตัวละครเอ่ยถึงเรื่องทองทีไร นิกรจะต้องพานอกเรื่องทุกที เช่นทองเหลว ทองแข็ง อันนี้จะโยงไปถึงมุขพวกการยิงตอปิโดด้วย ถ้าตอปิโดแข็งก็ตกน้ำป๋อม ถ้าเหลวปลาก็มาตอดเอาไปกิน

แหะๆ มุขนี้เล่นตอนอ่านหนังสือแล้วกินข้าวคงไม่เหมาะแหง แต่ลุง ป. ชอบเอามาเล่นจังเลย

ICQ : 21526438

ง่าาาาาาาา
ฮึ่ม!...แฮ่.....
เหวอ...เอิ๊วววววว
ตายตามสบถ(ผวน)