ครับ สำหรับวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ของประเทศไทย ประจำปี ๒๕๔๕ ก็ตกเป็นของ "ความน่าจะเป็น" ของปราบดา หยุ่นนะครับ ท่ามกลางกระแสวิพากษ์วิจารณ์ที่ตามมาอย่างเผ็ดร้อนทีเดียว........มีใครได้อ่านกันแล้วบ้าง มีทัศนะยังไงกันมั่งครับ กับที่หลายๆคน พูดว่างานของเค้าเป็นตัวแทนของ pop culture
ส่วนตัวผมขอบายกับนักเขียนหนุ่มท่านนี้ครับ.......ยอมรับว่ายังไม่สามารถเข้าถึงงานของเค้าจริงๆ

เอ่อ เพิ่งเห็นหัวข้อกระทู้ครับ ขออภัยด้วย คือตอนแรกจะตั้งชื่อนึง แล้วตอนหลังเปลี่ยนเป็นอีกชื่อ แต่ไม่ได้ลบอะครับ แลดูมั่วๆชอบกล

ยังม่ายล่ายอ่านเลยอ้ะ

ไม่ได้สนใจกับกับนักเขียนคนนี้เลยรู้แต่ว่าเป็นลูกของ สุทธิชัย หยุ่น เท่านั้นไม่นึกว่าจะมาได้ไกลถึงเพียงนี้

คงโดนด่าไปอีกนาน พอๆ กับปีของอัญชันมั้ง รออ่านของคุณวาณิชอยู่

น้องอุ้มแกคงจะดีใจนิ อิอิ

แนวความคิดพี่คุ่นเค้าดีนะแต่ว่าเราก็ยังไม่สามารถเข้าใจความหมายได้หมด ตอนอ่าน "ความน่าจะเป็น" ครั้งแรกก็งง ๆ อยู่ หลาย ๆ คนก็รู้สึกเหมือนกัน แต่ก็ถือว่าเป็นความแปลกใหม่ให้กับวงการวรรณกรรม โดยเฉพาะเรื่องสั้นของไทยนะคะ

ซีไรต์ ดีน่ะแต่อ่านไม่รู้เรื่อง เคยคิดอ่านหนังสือที่ได้รางวัลซีไรต์ แล้วเปลี่ยนใจอ่านที่ไม่ได้ราางวัลดีกว่า คงไม่วิจารณือะไรเค้าได้หรอกเพราะเราไม่ได้อ่านเพราะอ่านไม่รู้เรื่องจริง ๆ เคยซื้อหนังสือของวินทร์ แล้วรู้สึกผิดหวังที่เกิดมาไมาฉลาดง่ะ

ความน่าจะเป็นยังไม่เคยอ่านนะ แต่เคยอ่าน...มหันตภัยในดวงตา ก็เหมือนกับหลายๆคนนะ บางตอนก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เค้าอยากจะสื่อ แต่สำหรับตอนที่เราว่าเราเข้าใจ ก็รู้สึกทึ่งมากๆเลย...ที่เค้าเอาบางมุมของสังคมออกมาตีแผ่ เราเองบางทียังมองข้ามตรงนั้นเลย รวมๆแล้วก็ชื่นชมนะคะ