หลังๆเห็นคนใช้ของเจ้าคุณปัจจนึก (ตอนไปเวียงจันทน์) ชักทะลึ่งขึ้นมากทุกทีแล้ว แม้แต่บุรุษไปรณษณีย์ที่มาส่งจดหมายให้เจ้าคุณก็ยังทะลึ่ง เอ...โรคทะลึ่งนี่เป็นเชื้อโรคจากกิมหงวนหรือเปล่าเนี่ย ตอนเจ้าคุณแกไปสอบใบขับขี่ก็เห็นพูดกวนจนตำรวจอยากจะเตะ สงสัยไปไหนมาไหนกับสามเกลอบ่อยๆจนติดโรคแน่เลย อืม....

นี่ล่ะครับ ที่ทำให้ผมอ่านสามเกลอ คือว่าตัวละครทุกตัว เต็มไปด้วยความตลก เหมือนเราหลงเข้าไปในโลกที่มีแต่ความสนุก ไม่มีทุกข์โศก

ICQ : 21526438

เป็นรูปแบบของสามเกลอน่ะที่ตัวละครจะต้องทะลึง แม้แต่บางคนเช่นคุณท้าวจอมแก่น หรือคุณหญิงวาดที่ไม่น่ะจะทะลึง (เพราะแก่แล้ว) บางทีก็มีหลุดทะลึงเหมือนกัน เหมือนกับรายการกำจัดจุดอ่อน ถ้าเราเปลี่ยนรูปแบบเค้าให้พิธีกรปากหวานประเภทน้องจ้าก็คงไม่สนุกหรอก แต่ถ้าจะอ่านสามเกลอที่ตัวละครไม่ค่อยทะลึง แนะนำให้อ่านของสนพ.แสงดาวซิ น่าจะเป็นสามเกลอในเวอร์ชั่นไม่ทะลึงได้เลย รูปแบบจะเป็นนวนิยายแบบบ้านทรายทองเสียมากกว่าอย่างตอนลูกสาวเสี่หงวนน่ะพอพอกับนิยายเล่มละ 10 บาทที่เขาขายกันเลยเศร้าซึงพอพอกับตำนานรักดอกเหมยมากกว่า 555555 หรือตอนปราบตั๊กแตนน่ะน่าจะแข่งกับเรื่องจูลาสสิค พาร์คเลย ET ได้เลยพล็อตแบบน้น่าจะให้สตีเว่นไปสร้างหนังน่ะ หรือนางแมวผี ก็เมือนกับเรื่องแม่นาคพระโขนง จริงๆ น่ะสามเรื่องนี้ถ้าเปลี่ยนชื่อตัวละคร อ่านยังไงก็ไม่เป็นสามเกลอ 5555555555 วิจารณ์เค้าอีกแล้วปากเสียจริงเรา แต่เราอยากระบายว่าสามเกลอที่คนนิยมไม่ใช่เกิดจากการที่ตัวละครชื่อ พล นิกร กิมหงวน หรือเจ้าคุณปัจนึกพินาศ แต่เกิดจากความทะลึงและอารมย์ดีของตัวละครมากกว่า ยิ่งถ้าอ่านไปเรื่อย ๆ จะพบว่าตัวละครที่ชวนให้เราตามเรื่องนี้จะมี 3 คนคือ กิมหงวน ท่านเจ้าคุณปัจนึก และนายนิกร ส่วนตัวอื่นมีก็ได้ไม่มีก็ได้ ถูกลืมไปเลย โดยเฉพาะ พล บางตอนนั้นเจ้าแห้ว หรือ เจ้าแขกยามภควาณจันทร์ยังโดดเด่นกว่าด้วยซ้ำไป จริงไหม อยากให้วิจารณ์ตัวผมหน่อย ผมไม่ม่ เออ..................... เจตนา 55555

ครับ ยิ่งอ่านยิ่งมัน แถมได้เรื่องราวเก่าๆที่เกิดไม่ทันด้วย อ่านแล้วก้อยากเกิดในสมัยนั้นนะ สมัยที่คุณป.เรียกว่า สมัยบ้านเมืองยังดี น่ะครับ