ตอบ
ส่วนใหญ่น่าจะเป็นคนสมมติมากกว่า ผมชอบใจวลีที่คุณ ป. อินทรปาลิตเขียนไว้ ไม่แน่ใจว่าตอน"ล่องหน" หรือเปล่า ท่านเขียนไว้ทำนองนี้
"หนังสืออ่านเล่นคุณจะไปเอาอะไรกับมันมากมาย แล้วคุณก็อย่ามาถามผมเรื่องสูตรทางเคมีของตัวยาที่ทำให้ล่องหนเพราะผมเป็นนักเขียนไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์" เพราะฉะนั้นผมว่าทั้ง 4 คนไม่มีตัวตนหรอ เพราะทั้งสามเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกันในจินตนาการของคนกับความจริง
ตัวอย่าง เช่น เสี่ยกิมหงวน ไทยแท้ ถ้าแกเป็นคที่ใช้จ่ายเงินเก่งแค่นี้คงไม่รวยอมตะเป็น 30 ปีได้หรอต่อให้มีมรดกมากแค่ไหนก็ตาม แต่มันเป็นความฝันของเราใช่ไหมที่ต้องการอวดรวยแบบเสี่ยกิมหงวนซักครั้ง
พล พัชราภรณ์ เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบเกินกว่าความเป็นจริงคะอะไรทั้งหล่อทั้งรวยพูดจาเพราะเป็นนักีฬาเอกด้วยนี่ก็ความฝันของเราอีกทั้งที่เราก็เป็นไม่ได้แบบพล แต่เราก็อยากเป็นพล
นิกร การุณยวงศ์ ความเป็นฝันที่น่าเศร้าของมนุษย์ชาติ อาจพูดได้ว่าในตัวละครทั้ง 4 ตัวนั้นถ้าถามคนส่วนใหญ่นั้นจะไม่อยากเป็นนิกร แต่บังเอิญนิกร มีลักษณะที่ค่อนข้างจะเป็นไทยแท้คือไม่มีความทุกข์ร้อนสนุกสนานได้แม้ยามที่คับขัน
ดิเรก ณรงค์ฤทธิ์ จินตนาการของความบ้า มนุษย์อะไรก็ไม่รู้สามารถทำได้ในสิ่งที่มนุษย์คนอื่นทำไม่ได้ เป็นจินตนาการมากกว่าความจริง
แต่สรุปแล้วเราก็ยังชอบหัสนิยายชุดนี้ แต่ไม่ได้ชอบเพราะมันเหมือนจริงแต่ชอบเพราะเพราะมันเอาความฝันมาวาดลงบนฉากจริง ถ้าต้องการอ่านอะไรที่จริงจังแนะนำให้อ่านชุดเหมือนแร่ของอาจินต์ดิ แต่ยังไรผมว่าก็มีเวอร์นิดๆ
หอบ แฮก โดยคุณ : เจ้าคุณปัจจนึกพินาศ -
[ 30 ต.ค. 2544 , 16:01:19 น.]
|
