ตอบ
ต่อค่ะ....
ห้องหมายเลข 4 ที่เป็นศูนย์บัญชาการ "เกะ"สามัคคีของพวกเรานั้น มีบรรยากาศที่อบอุ่นมาก เพราะเป็นห้องขนาดเล็ก เมื่อต้องจุไปด้วยสมาชิกหุ่นเสือเห็นต้องอมยิ้มแล้วส่ายหัว เพราะไม่รู้จะกินเข้าไปยังไงหมด (ตามสำนวนคุณ ป.) สมาชิกทุกคนจึงถ้อยทีถ้อยอาศัยกันแบ่งไมค์ซึ่งมีอยู่เพียง 2 ตัว โดยผลัดกันร้อง ผลัดกันเลือกเพลงซึ่งใช้หลักเกณฑ์ทางด้านวัยวุฒิเป็นหลัก ตอนแรก ๆ เพลงก็มาตามลำดับที่ส่งไปดี แต่พอพักหลัง ๆ คนเริ่มเยอะ ระบบเริ่มรวน บางเพลงร้องอยู่ดี ๆ ก็แฮงค์ซะเฉย ๆ , แผ่นตกร่องบ้าง, ส่งเพลงที่ไม่ได้ขอให้ร้องบ้าง ส่วนเพลงที่ขอไปก็ไม่ยอมเปิดให้หรือไม่ก็ส่งมาให้ร้องแค่ประโยคสุดท้ายแล้วก็จบ เช่น เพลงไม่กล้าบอกเธอ ซึ่งมีผู้เฝ้ารอและได้แต่นั่งอึ้งอยู่หลายคน จนสักพัก พนง.คาราโอเกะเห็นว่าห้องเราคนเยอะเกิน จึงได้มาเรียนเชิญให้ขยับขยายไปยังห้องใหญ่ ซึ่งมีไมค์ 3 ตัว ทีวี 2 เครื่อง และแมงกระจั๊วะ 1 ตัว ซึ่งอยากมีส่วนร่วมด้วย สุดท้ายคุณเกลียฯ เป็นฮีโร่ ทำการเนรเทศแมงน้อยตัวนั้นให้พ้นไปจากรัศมีเกะของเรา สาว ๆ โดยเฉพาะเจ๊แหลมจึงโล่งอกไป.........
สมาชิกทุกท่านต่างได้จับไมค์โชว์พลังเสียงกันถ้วนหน้า เพลงที่ร้องในวันนี้มีทุกแนวค่ะ ไม่ใช่มีแต่เพลงวัยรุ่น ๆ RS เฉพาะวัยของพวกเราเท่านั้น แม้แต่เพลง เทพธิดาดอย, เพลงโอกลาโฮม่า, เพลงของคุณเจิน เจิน หรือเพลงคุณลำไย ก็เปิดนะคะ ถ้ากล้าขอก็ต้องกล้าร้องแล้วก็ต้องกล้าฟังด้วยค่ะ แต่เสียดายอย่างเดียวว่ายังไม่มีใครกล้าเต้น งานนี้คุณ
เกลียมัวแอบบ่นว่าเพลงวัยรุ่น ๆ ที่สมวัยคุณเกลียฯ
มีน้อยไปหน่อย ไม่งั้นจะวาดลวดลายมากกว่านี้แน่ ๆ
นอกจากนี้ สมาชิกของเรายังได้มีการซื้อขายแลกเปลี่ยนหนังสือสามเกลอกันอย่างถ้วนหน้า ในบรรยากาศที่อบอุ่นเป็นกันเอง และพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในเรื่อง ๆ ต่าง ๆ ตามประสาคนแก่ เอ๊ย! ตามประสาคนคุ้นเคยต่างหาก แม้ว่าจะเพิ่งเห็นหน้ากันแต่ก็เหมือนกับรู้จักกันมานานเลยค่ะ..
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะที่กรุณาอ่านจนจบ ยาวจังเลย (เขียนจบแล้วเพิ่งจะรู้ตัวน่ะคะ) ถ้ามีข้อสงสัยหรือมีความเห็นอะไรก็เขียนมาได้เลยนะคะ
โดยคุณ : โบโบจัง -
[ 2 ก.ย. 2544 , 23:44:19 น.]
|
