หนังสือของพ่อ กับสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้
วันหนึ่งเมื่อยังเด็ก แอนดี้น้องชายของฉันนั่งอยู่ที่มุมห้องนั่งเล่น
ในมือข้างหนึ่งมีปากกาหนึ่งด้าม ขณะที่ในมืออีกข้างหนึ่ง
ก็ถือหนังสือสะสมราคาแพงของพ่อ
แอนดี้คงจะปีนขึ้นไปหยิบจากบนชั้นหนังสือ เมื่อพ่อเดิน
เข้ามาในห้อง แอนดี้ก็ก้มหน้างุดและทำท่ากระสับกระส่าย
เขารู้ตัวดีเชียวละว่ากำลังทำผิด แม้จากระยะไกล
ฉันก็เห็นรอยขีดเขียนเปรอะไปทั่วบนหน้าหนังสือของพ่อ
และตอนนี้แอนดี้ก็กำลังจ้องมองพ่อตาโตด้วยความ
หวาดหวั่น รอคอยที่จะถูกทำโทษ

พ่อหยิบหนังสือขึ้นมามอง
แล้วก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้โดยไม่พูดอะไรสักคำ
หนังสือทุกเล่มมีความหมายต่อพ่อมาก
หนังสือคือความรู้และหนังสือเล่มนี้ก็เป็นหนังสือ
สะสมราคาแพง แต่ในขณะเดียวกันท่านก็เป็นพ่อที่รักลูกมาก

สิ่งที่พ่อทำในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านั้นยอดเยี่ยมมาก
แทนที่ท่านจะลงโทษหรือดุแอนดี้ หรือแม้แต่ตำหนิ
ความซุกซน พ่อกลับนั่งลง หยิบปากกาในมือแอนดี้ขึ้นมาถือไว้
แล้วก็เขียนอะไรบางอย่างลงในหน้าหนังสือสือ
สะสมราคาแพงนั่นเสียเอง พ่อเขียนที่ข้างๆ ลายเส้นที่แอนดี้ขีดว่า

"ภาษาของแอนดี้ เมื่ออายุสองขวบ
ต่อไปนี้ ไม่ว่าครั้งไหนที่พ่อหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาเปิด
พ่อก็จะเห็นใบหน้าน้อยๆ ที่น่ารักและดวงตาที่สดใสของลูก
และจะขอบคุณพระเจ้าที่ประทานเด็กน้อยคนนี้มา
ให้ขีดเขียนบนหนังสือแสนหวงของพ่อ
ลูกทำให้หนังสือเล่มนี้ของพ่อมีความหมาย
เหมือนกับที่พี่ๆ ของลูกนำความหมายมาสู่ชีวิตของพ่อเหมือนกัน"

"ว้าว..." ฉันคิด นี่หรือคือการลงโทษของพ่อ?
นานๆ ครั้งฉันก็จะหยิบหนังสือที่สะสมไว้
มาให้ลูกหลานของฉันขีดเขียนเล่น
ทุกครั้งที่มองดูลายมือหยุกหยิกเหล่านั้น
ฉันก็จะนึกถึงสิ่งที่พ่อทำในวันนั้น
พ่อได้สอนให้ฉันรู้ว่าอะไรกันแน่ที่มีค่าต่อชีวิตของเราอย่างแท้จริง
ซึ่งนั่นก็คือคนที่เรารัก ไม่ใช่วัตถุสิ่งของ


ถ้าเปลี่ยนเป็นหนังสือสามเกลอของเราบ้าง
จากที่ซื้อมาเป็นหนังสือมือสองก็จะมีลายเซ้นของเจ้าของคนเก่า รอยขูดขีดของเจ้าเด็กมือบอน แต่ก็เป็นสิ่งที่บอกว่า สามเกลอเป็นหนังสือที่คนทุกวัยได้อ่าน

ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ

มาอ่านแล้วครับ สำหรับผม หนังสือที่ผมมีอยู่มันจะเก่าจะยับยังไงผมก็ไม่ว่า ถ้าลูกของผมเป็นคนทำเวลาที่เค้าอ่านมัน

ม่ายช่ายมีคนเอามาแล้วเหรอฮับ..ป๋มคุ้นๆนา คุณม่อม

จุ๊ๆอย่าเอ็ดไป...
อ่านอีกกะได้นิ

ฮ่า ฮ่า งั้นเรื่องนี้คงห่างไกลผมมากเลยครับ
เพราะยังโสดอยู่ยังหาคนผลิตลูกให้ไม่ได้เลย