ก็แค่เหงา..เหงา และ.. อยากพักใจ
เหนื่อยนัก..อยากพักใจได้ไหมนี่
อยากจะมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
เป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่ขอวาง
ยามใจร้าง..อ้างว้าง..ขอเอนกาย
...
ใยเราจึงเรียกหาความสุขเล่า
โลกใบเก่ายังสวยงามและสดใส
เพียงเราลืมภาพชีวิตภายในใจ
ร้องไปไย..ไม่ได้รับหรอกเจ้าเอย
...
ความจริง..ฝัน ต่างกันที่ตรงไหน
อยู่ที่ใจของเราหรือเปล่าเอ๋ย
เราคิด เรานึก เราละเลย
ก็อย่างเคยที่ชาชินและเป็นมา
...
เถอะนะ.. สักวันอาจค้นพบ
ให้ใจจบเรื่องราวร้ายที่โหยหา
เริ่มต้นตั้งใจใหม่นะกานดา
บอกตัวเองเถิดว่า..ต้องอดทน!
...
อึดฮึดสู้อีกเท่าไหร่...ทำได้นะ!
แม้เราจะอ่อนล้าบ้างก็บางหน
ทุกสิ่งล้วนภาพฝังในใจตน
ดิ้นรนไซร้ขอให้พ้นอย่างงดงาม
...
เหล่านี้คือ.. ความคิด ที่ใฝ่ฝัน
อยากก้าวย่างอย่างมั่นและเกรงขาม
มีความคิดที่เลิศล้ำคอยติดตาม
แม้นเอ่ยนาม "นี่คือเรา" ที่มั่นคง
...
อยากฝากชื่อฝังร่าง ณ ตรงนี้
แม้นใครมีความรักเผื่อที่ใช่หลง
ขอจงแปรสิ่งนั้นอย่างอาจ-อง
แล้วยืดตรงด้วยตนเอง ... ได้ทุกคราว
...
แม้นหากฉันสามารถมั่นอย่างที่หวัง
ก็จะเป็นเช่นพลังแด่หนุ่มสาว
ให้ผู้เฒ่าผู้แก่แม้เด็กเยาว์
จงรับเอา "ปรารถนาดี" ประดับตน
...
แต่อย่างไรก็ยังอยากหาความรัก
ที่ยังคงมีเหลืออยู่ริมถนน
ขอเพียงพักแวะเวียนและเยียรยล
จบวรรคนี้ "หนูดล" ขออำลา.........
/me ง่วงหลาย แต่ใจยังโหยหา
ปายละ... โดยคุณ : หนูดล..คนเดิม -
[ 30 มิ.ย. 2544 , 0:32:48 น. ]
|
