ยี่สิบหกมิถุนาเวียนมาถึง
หวนคำนึงถึงกวีกรุงสยาม
ท่านสุนทรภู่กวีที่เรืองนาม
ทั่วเขตคามคนรู้คู่ธานี
กวีแก้วของเราและชาวโลก
ร่ายโศลกสละสลวยกระไรนี่
ชาวประชาได้ฟังต่างยินดี
โอ้กวีของเราชาวไทยเอย

ขอเชิญร่วมน้อมรำลึกถึงท่านรัตนกวีของเราครับ

วันนี้มีงานรำลึกถึงสุนทรภู่ จัดขึ้นที่วัดเทพธิดาราม จนถึงเวลา 17.00 น.

ยินดีครับพี่ที่จำวันนี้ได้
"อันโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีควันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย"
* นิราศภูเขาทอง

แม้นม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้เกิดในใต้หล้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา
แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรนพ
พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา
แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา
เชยผกาโกสุมประทุมทอง
แม้เป็นถ้ำอำไพขอให้พี่
เป็นโกสีย์สิงอยู่เป็นคู่สอง
จะติดตามทรามสงวนนวลละออง
เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
......เฮ้อ....เพราะเหลือเกิน

แม้

ฉันเมาเหล้ามักหลงพะวงรัก
ใครจะชักฉุดไปก็ไม่ไหว
กำลังมืดเมามัวไม่กลังใคร
คงจะไปหารักที่พักพิงฯ
(นิราศพระแท่นดงรัง)
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน
(นิราศภูเขาทอง)

จะหักอื่นขืนหักก็จักได้
หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก
แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ

รับประทาน
ธรณี นี่นี้ เป็นพยาน
เราก็ศิษย์มีอาจารย์ หนึ่งบ้าง
เอ๊ะ รับประทานชักนอกครูแล้วกระผม