เจ้าเด็กชายตัวน้อยของเราเข้าไปหาแม่
และส่งกระดาษให้
หลังจากแม่เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนแล้ว เธอก็ก้มลงอ่าน

ค่าตัดหญ้า 5.00 บาท
ค่าทำความสะอาดห้องผมอาทิตย์นี้ 1.00 บาท
ค่าซื้อของให้แม่ 2.50 บาท
ค่าดูแลน้องชาย 2.50 บาท
ค่าเอาขยะไปทิ้ง 1.00 บาท
ค่าได้คะแนนดี 5.00 บาท
ค่ากวาดสนาม 2.00 บาท
รวมค้างชำระ 19.00 บาท

เธอหยิบปากกาขึ้นมา พลิกไปด้านหลังแล้วเขียน
เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง ไม่คิดเงิน
เวลาแม่พยาบาลลูก และสวดมนต์ให้ลูก ไม่คิดเงิน
ค่าที่ลูกทำให้แม่เสียน้ำตา ไม่คิดเงิน
ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาเที่ยว ไม่คิดเงิน
แม้แต่เช็ดน้ำมูกให้ ไม่คิดเงินหรอกจ้ะลูก
เมื่อรวมทั้งหมด เป็นราคาเต็มของความรัก
ไม่คิดเงินเหมือนกัน

เมื่อลูกชายของเราอ่านสิ่งที่แม่เขียน น้ำตาหยดโต
ก็ไหลออกมา เขาสบตาแม่ และพูดว่า
แม่ครับ ผมรักแม่จริง ๆ นะครับ
แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนหนังสือตัวโตว่า
จ่ายหมดแล้ว แม่จ่ายหมดแล้ว
แต่ลูกทอนให้ยังไม่หมด

อ่านแล้วรู้สึกดีมากกว่าคุณแม่จะคลอดออกมาจะต้องเสียเลือดเท่าไรต้อนภรรยาลุงคลอดลุงเห็นขั้นตอนทำคลอดทุกอย่างจึงทำให้รู้ว่ากว่าเราจะโตลำบากขนาดไหน

อ่านแล้วซึ้งมาก ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่าน นะจ๊ะ...

รับประทาน โอ้โฮ ชัดมากเลยครับ

ซึ้งมากๆ เลย ครับ

ครับ บอกได้คำเดียวว่าดีจริง ๆ ทำให้นึกถึงสมัยที่เป็นเด็ก ๆ คนที่อายุเกิน ๓๕ น่าจะจำได้ ทุก ๆ วันเด็ก จะมีหนังสือแจก มาให้เด็กอ่าน ในนั้นก็จะมีสารพัดเรื่องเลย เท่าที่จำได้ ก็มี อุดหูขโมยกระดิ่ง แต่เรื่องที่เกี่ยวกับกระทู้นี้ก็คือ มีแม่ค้าขายของคนหนึ่ง เวลาที่มีคนมาซื้อของ แกก็จะถามทุกคนว่า ซื้อไปให้ใคร บางคนก็บอกว่า ให้ลูก บางคนก็บอกว่า ให้คนรัก บ้าง ก็ให้เพื่อน แต่ตอนสุดท้ายเป็นดังนี้

"มีหนุ่มหนึ่ง ตอบจริงใจ ซื้อให้แม่
ตนขายแก่ ถูกอารมณ์ ชมเชยหนัก
ไม่เอาเงิน มอบของให้ ด้วยใจภักดิ์
คอยมานัก คำตอบนี้ ดีจริงจริง"

ถ้าใครจำได้หมดก็ช่วยเติมให้เต็มด้วยนะครับ ผมจำได้แค่นี้เอง

น้องส้มตำอ่ะ
พี่หนูดลน้ำตาไหลเลย
เอียงแก้มมาให้หอมซะดีๆ..

โห...ซึ้งจัง
ตัวแค่เนี้ยคิดทำธุรกิจซะแล้วท่าทางโตขึ้นจารวยนิ

ดีมากๆเลยครับ ขอสนับสนุนด้วยคน

อ่านแล้วซึ้งจริงๆ ขอบคุณคุณส้มตำ เรื่องดีจริงๆ