ขอบ่นบ้าตามประสา (อย่าว่ากันนะถ้ามันยาว)
ตอนนี้ตี1 กว่าแล้วครับ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าทำไมผมยังไม่นอน คือจะรอดูบอลอะครับ อยู่ว่างๆไม่รู้จะทำอะไรก็เลยนั่งเปิดดูกระทู้เก่าๆอ่านไปเรื่อยๆ อ่านไปยิ้มไป บางทีก็หัวเราะฮึฮึ จนคล้ายคนบ้า แฮ่! แต่ผมไม่บ้า ผมไม่บ้าาาา อิอิ ไม่รู้เปลืองเนื้อที่รึป่าว แต่ผมมีความในใจอยากจะบอกพวกคุณทุกคนเลย เอาละป่องแก้มมาซิ อ้อนึกว่าจะให้หอม ลืมไปครับ
อยากจะบอกว่าถึงวันนี้แล้วผมดีใจมากๆเลยที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง (มั่วนิ่มเลย) ของชมรมคนรักสามเกลอ จริงๆเนี้ยผมอ่านสามเกลอครั้งแรกก็นานโขอยู่เหมือนกัน แต่คงยังไม่เท่ากับเพื่อนๆ (ขอทาบรุ่นนะครับ อิอิ)หลายๆคน
ก็ราวๆ 20 ปีเห็นจะได้ ตอนนั้นก็คล้ายๆกับหลายๆคนตอนนี้คืออ่านของที่คุณพ่อซื้อไว้
และยังมีเหลืออยู่ที่บ้าน พอเริ่มติดพันก็เริ่มซื้อเองมั่ง ตอนนั้นเนี้ยก็อาศัยชุดวัยหนุ่มของ
ผดุงศึกษานี่ละครับ แต่ตอนนั้นบอกตรงๆว่า อ่านแบบสุ่มๆไปเรื่อยๆ เรียกว่าเจอที่ไหนก็ซื้อที่นั่น สมัยก่อนยังหาซื้อง่ายนะ ตามร้านหนังสือทั่วๆไปก็จะมีวางขาย ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าตอนไหนเป็นตอนหายาก หาง่าย หรือว่ามีรุ่นลูกสามเกลอ บอกตรงๆว่าตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มีสามเกลอตอนที่รุ่นลูกโตแล้วและมามีบทบาทด้วย แต่ยอมรับครับว่าปวารณาตัวเป็นแฟนสามเกลอตั้งแต่ตอนนั้น แต่แย่ครับผมเป็นคนไม่ค่อยดูแลหนังสือ สามเกลอในครอบครองมันเลยค่อยๆหายไปๆ จนในที่สุดเชื่อมั้ยครับว่าหลังรายการแฟนพันธ์แท้ ซึ่งปลุกวิญญานสามเกลอในตัวผมขึ้นมาอีกครั้ง ผมไปสำรวจสามเกลอในบ้านแล้วพบว่าเหลืออยู่ทั้งสิ้น 1 เล่ม 555 น่าเศร้าอย่างที่สุด แต่บังเอิญอย่างที่สุดเหมือนกันครับว่าเป็นชุดวัยหนุ่มตอน อายผู้หญิง
ซึ่งเป็นตอนแรกของสามเกลอ แปลกเนอะ
อือจะยาวไปมั้ยครับเนี้ยเอาแค่นี้ก่อนนะครับ ผมจะต่ออีกอันถ้ายังไงต้องขอโทษนะครับ
แบบตอนนี้อารมณ์อยากเล่าให้ใครซักคนฟังนะครับ โดยคุณ : เกลียมัว -
[ 7 มิ.ย. 2544 , 1:25:06 น. ]
|
