ตัดมาจากเรื่องพ่อค้าทุเรียน......

               ลูกชายของนิกรมองดูเจ้าแห้วกับพวกคนสวนและคนขับรถบรรทุกช่วยกันขนทุเรียนลงมากองไว้ริมถนน และขอบสนามหน้าตึกแล้ว ร.อ.นพก็ทำคอขย้อนยกมือขวาอุดจมูก “อัวะ......อ๊วก......”
               “อ้าว” เจ้าคุณปัจจนึก ฯ อุทานและมองดู ร.อ.นพ หลานชายของท่านอย่างแปลกใจ “เจ้ากินทุเรียนไม่เป็นหรอกหรือนพ”
               นพหน้าแดง หูแดง นัยน์ตาแดง
               “อั๊วะ ไม่ใช่กินไม่เป็นครับคุณตา ที่อ้วกก็เพราะผมอยากกินเต็มฟัดแล้ว อ้วก.....ไปเอามีโต้มาเฉาะให้กินสักลูกก่อนเถอะโว้ยอ้ายแห้ว อ้วก............”

ไม่ทราบว่าพวกเราอ่านแล้ว สะดุดใจสะดุดตาบ้างหรือเปล่าครับในประโยคสุดท้ายที่ นพเรียกเจ้าแห้วว่า "อ้ายแห้ว" ทั้งๆ ที่เจ้าแห้วเป็นคนที่เลี้ยงลูกๆของสี่สหายมาแต่เล็กๆ วัยของเจ้าแห้วก็อ่านกว่าพ่อของเขาไม่เท่าไร การที่ลูก ๆ ของสี่สหายเรียกเจ้าแห้วว่า "อ้ายแห้ว" ปรากฏอยู่ในเรื่องต่าง ๆ หลายต่อหลายเรื่องนะครับ การใช้คำเรียกแบบนี้ถือว่าเป็นการไม่มีสัมมาคารวะไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ ถึงแม้ว่าเจ้าแห้วเป็นคนรับใช้แต่ก็ไม่สมควรที่ลูกๆของสี่สหายจะเรียกคนที่มีวัยไล่เรี่ยกับพ่อของตนว่า "อ้าย" แค่เรียก "แห้ว" เฉย ๆ ก็จะดูดีกว่านี้เยอะเลย
เรื่องนี้เพื่อนสมาชิกมีความเห็นอย่างไรกันบ้างครับ...

เห็นด้วยเลย ถ้าจะให้ดี จะเรียก "พี่แห้ว" "อาแห้ว" " น้าแห้ว" ยังน่าฟัง และก็ไม่น่าจะผิดอะไร แต่เรียก "อ้ายแห้ว" นี่มัน.... นะ

เอ่อ..รู้สึกมาต้างนานแล้วล่ะ..อ่านกี่ทีก้อม่ายชอบอ้ายเด็กเวร 4 โคนนี่ ..(เปนลูกเปนหลานจาบโส่งปายเข็นของขายเรียนรู้ชีวิตอยู่คาเม๋นน่ะ) ..แต่ม่ายด้าย post อาไรออกปายเพราะข้าวจายว่าทู้กคนรู้สึกเฉยๆ น่ะ จริงๆ แล้วอยากเหยียบอ้ายลิง 4 จ๋อนี่มาก.. แต่โจนจายว่ามานอยู่นายหนางสืออ่ะ (ไม่ได้หมั่นไส้..ไม่ได้อิจฉา.. ไม่ได้เป็นโรคจิต).. ขออนุญาตใช้ภาษาปรกติ .. ที่จริงแล้วเกลียดขี้หน้าอ้ายเด็กจ๋อ 4 คนนี่มาก .. (ขอโทษสำหรับท่านที่ชอบ) เพราะอ่านเจอทีไร ..ก็เห็นอ้ายเด็กเปรตพวกนี้กระทำการทำร้ายย่ำยีหัวใจคนที่ด้อยกว่าโดยไม่รู้สึกผิดอะไรอยู่ร่ำไป ..ทั้งๆ ที่คณะพรรคสี่สหายไม่มีนิสัยอย่างนี้น่ะ..ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมคุณ ป จึงตกลงใจสร้าง charactor ของเด็กพวกนี้อย่างนี้ ม่ายด้ายอคตินะ..แต่รู้สึกว่าพวกเราคนไทย..ยังไงถ้าเด็กกว่า(ขนาดนั้น) ..เรียกว่า"นายแห้ว"ก็ยังดีซะกว่า ..โดยไม่เสียต้อง proud ของการเป็นลูกคนรวย (หมายเหตุ... ขนาดตัวเราเองม่ายด้ายร่ำรวยสูงศักดิ์อะไร ..ที่บ้านยังไม่เคยอนุณาตให้เรียกคนทำงานบ้านว่า "คนใช้" เลยอ่ะ) ขอบคุณตุณโก๋ฯมากๆ สงสัยและข้องใจมานานแล้ว ก้อเป็นซะอย่างนี่แหละ..รักลูกมาก..ก็หลงมาก..ทุถกวันนี้เลยกลายเป็นไอ้บ้าติดโรคกลัวน้ำที่คอยดุหลาน (เหลนเห้งเจีย) อยู่คนเดียว โชคดีจริงๆ ..ที่หลานเราไม่รู้สึกว่ามนุษย์ทั้งหลายเกิดมาด้วยคำเรียกนำหน้าแตกต่างกันไปเพราะแค่อาชีพที่ทำ

เอ่อ..รู้สึกมาต้างนานแล้วล่ะ..อ่านกี่ทีก้อม่ายชอบอ้ายเด็กเวร 4 โคนนี่ ..(เปนลูกเปนหลานจาบโส่งปายเข็นของขายเรียนรู้ชีวิตอยู่คาเม๋นน่ะ) ..แต่ม่ายด้าย post อาไรออกปายเพราะข้าวจายว่าทู้กคนรู้สึกเฉยๆ น่ะ จริงๆ แล้วอยากเหยียบอ้ายลิง 4 จ๋อนี่มาก.. แต่โจนจายว่ามานอยู่นายหนางสืออ่ะ (ไม่ได้หมั่นไส้..ไม่ได้อิจฉา.. ไม่ได้เป็นโรคจิต).. ขออนุญาตใช้ภาษาปรกติ .. ที่จริงแล้วเกลียดขี้หน้าอ้ายเด็กจ๋อ 4 คนนี่มาก .. (ขอโทษสำหรับท่านที่ชอบ) เพราะอ่านเจอทีไร ..ก็เห็นอ้ายเด็กเปรตพวกนี้กระทำการทำร้ายย่ำยีหัวใจคนที่ด้อยกว่าโดยไม่รู้สึกผิดอะไรอยู่ร่ำไป ..ทั้งๆ ที่คณะพรรคสี่สหายไม่มีนิสัยอย่างนี้น่ะ..ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมคุณ ป จึงตกลงใจสร้าง charactor ของเด็กพวกนี้อย่างนี้ ม่ายด้ายอคตินะ..แต่รู้สึกว่าพวกเราคนไทย..ยังไงถ้าเด็กกว่า(ขนาดนั้น) ..เรียกว่า"นายแห้ว"ก็ยังดีซะกว่า ..โดยไม่เสียต้อง proud ของการเป็นลูกคนรวย (หมายเหตุ... ขนาดตัวเราเองม่ายด้ายร่ำรวยสูงศักดิ์อะไร ..ที่บ้านยังไม่เคยอนุณาตให้เรียกคนทำงานบ้านว่า "คนใช้" เลยอ่ะ) ขอบคุณตุณโก๋ฯมากๆ สงสัยและข้องใจมานานแล้ว ก้อเป็นซะอย่างนี่แหละ..รักลูกมาก..ก็หลงมาก..ทุถกวันนี้เลยกลายเป็นไอ้บ้าติดโรคกลัวน้ำที่คอยดุหลาน (เหลนเห้งเจีย) อยู่คนเดียว โชคดีจริงๆ ..ที่หลานเราไม่รู้สึกว่ามนุษย์ทั้งหลายเกิดมาด้วยคำเรียกนำหน้าแตกต่างกันไปเพราะแค่อาชีพที่ทำ

ผมก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกันเหมือนกับคุณ
Trinity และ Samgler aholic ครับ

อยากจะเข้าใจว่า ลุง ป. ประชดสังคมครับ เรื่องการแบ่งชนชั้นในสังคมไทยไงครับ ใครรวย ใครมีอำนาจก็กดขี่กันไป

แม้แต่ตอนจบของสามเกลอ คือสู่อนาคต อ้ายแห้ว ก็ตายแบบเงียบๆ เมาเหล้าตายหรือไงเนี่ย มีบริษัทเก็บศพมาเก็บไป แบบไม่มีเกียรติใดๆ ทิ้งไว้แต่ลูกชายที่นิสัยดีไว้

ICQ : 21526438

มองข้ามไปจริงๆด้วยแหะ
คงอย่างที่คุณble3dว่าล่ะค่ะ ว่าลุงป.คงเขียนเพื่อประชดการแบ่งชนชั้นในสังคมจริงๆ
แต่จบแบบนี้น่าเห็นใจคุณแห้วของเรานะคะ...แหม

อ่านดี ๆ นะครับ คำว่า "อ้าย" ที่คุณป.เขียนในหนังสือน่ะภาษาไทยเดิมจริง ๆ แล้วแปลได่ว่า นาย หรือ พี่ชาย ถ้าดูในหนังสือโบราณ เวลาเรืยกผู้ชาย จะเห็นคำว่าอ้ายนำหน้า เช่น อ้ายดำ อ้ายแดง แตาคำที่จิกหัวเรียกน่าจะเป็นคำว่า "ไอ้" มากกว่านะครับ ขอผู้รู้แจ้งภาษาไทยช่วยชี้แนะด้วย

ผมคิดเหมือน คุณป้อมดอนเมือง ครับว่าคำว่า"อ้าย" กับ "ไอ้" น่าจะต่างกัน

โปรดพิจารณาคำว่า "อ้าย" ด้วยครับ จากสมิงเขาหลวง...

              พลหัวเราะก้าก
              “เปล่าเลยครับ ผมไม่เคยจดหมายมาขอเงินคุณลุงเลย”
              “ตายห่า “ ชายชราร้องสุดเสียง “ถ้ายังงั้นอ้ายสัตว์คนไหนใน ๔ คนนี่ต้มกูเสียสุกไปแล้ว”

           ลุงเชยขมวดคิ้วย่น แล้วจูงมือนายจอมทะเล้นพาเดินไปข้างกองฟืนมหึมา
              “อ้ายหมา เอ็งบอกข้าหน่อยเถอะวะ อ้ายเปรตคนไหนที่มันจดหมายมาหลอกเอาเงินข้า”

     ลุงเชยนัยน์ตาเหลือก
              “ไม่ใช่เมียกูโว้ย ปู้โธ่…อ้ายนรกนี่” แกเอ็ดตะโรอาเสี่ยแล้วหันมาทางผู้หญิงคนนั้น “อะไรกันวะ อีอุ่น ถูกอ้ายแช่มมันซ้อมเอาอีกละซี เฮ้อ…ยังไงกันโว้ย เมื่อไม่สมัครใจอยู่ด้วยกันก็เลิกกันไปเถอะวะ กูขี้เกียจรับฟ้องแล้ว อ้ายเปรตนั่นก็ล่าสัตว์เสียจนมีจิตใจเป็นสัตว์ไป เมียจะล่วงเกินขึ้นเสียงนิดหน่อยเป็นต้องเตะถีบ ป่าเถื่อนเหลือเกิน”
              หญิงกลางคนที่ชื่ออุ่น ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ผมก็เห็นด้วยกับครูโก๋ นั่นแหละ แต่ที่เขียนมาก็เพราะว่าเคยคิดอย่างนี้เหมือนกัน ภาษาของเราคำว่า อ้าย กับ ไอ้ น่ะมันใกล้กันมาก เราเรียกเพื่อนเราก็ ไอ้ และตามที่คุณ samgler_aholic กล่าวนั้นก็จริง ผมเองยังไม่ชอบเจ้าเด็กสี่คนนี่เลย แต่เมื่อพวกเขามีวุฒิภาวะมากขึ้น (ตามเรื่องตอนหลัง ๆ) พวกเขาก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่ก็ยังคง Character ของตัวพ่อของเขาอยู่ ส่วนการที่พวกลูก ๆ เรียกเจ้าแห้ว ว่า อ้าย น่ะ สงสัยว่าคงเรียกตาม พ่อ แม่ ลุง ป้า ปู่ ย่า ตา น้า อา เรียกนั่นเอง และสังคมสมัยนั้นก็เป็นสังคมแบบ ศักดินา เจ้าขุนมูลนาย ซึ่งการเรียกคนรับใช้ (ซึ่งเดี๋ยวนี้ผมเองยังไม่กล้าเรียก) ว่า อ้าย อี ก็เป็นเรื่องปกติไม่มีใครคิดว่าเป็นการดูถูก หรือไม่มีสัมมาคารวะต่อคนระดับนั้น

สมัยนี้นับวันจะหาคนใช้แบบเก่ายากเสียแล้วล่ะครับ เสรีภาพแผ่ซ่านไปทั่ว งานการหาทำได้มากกว่าเดิม สมัยก่อนการเป็นคนใช้ เพราะไม่มีที่จะไปอะนะ อย่างเจ้าแห้ว ถือว่าเป็นคนใช้แบบออโต้ คือพ่อแม่เป็นคนใช้มาก่อน ลูกเกิดมา ก็เป็นคนใช้โดยทันที แม้ท่านเจ้าคุณเคยเอ่ยปากว่าให้ไปหางานอื่นทำ เจ้าแห้วก็ไม่ไป เพราะอยู่กับสามเกลอแล้วค่อนข้างสบายกว่า

อีกอย่างที่ลุงป. อยากนำเสนอคือ การเอาชีวิตคนเหมือนจะไร้ค่า ยากจน มานำเสนอ ค่อนข้างจะตีแผ่ถึงคนกลุ่มด้อยโอกาส ไม่มีการศึกษาสูง ชีวิตมีแต่ความทุกข์ ไม่ก็ยาเสพติด มองไปลึกๆ มีทั้งส่วนที่แห้วมันทำตัวเอง และสังคมทำมัน อุ้ย คิดมากไปมั้งเนี่ย อิอิ แต่ผมก็ชอบนะ ที่ลุงป. แกกระจายบทให้ตัวละครได้อย่างชัดเจน และเสียดสีสังคมไปในตัว

ICQ : 21526438

ผมน้องใหม่ครับขอแสดงความคิดเห็นด้วยคนนะครับเพราะอึดอัดกับเด็กเทวดาเหมือนกับหลายๆท่านน่ะครับ
จนนิยายสามเกลอที่มีลูกๆอยู่ด้วยจะหลีกเลี่ยงการอ่านซ้ำ แต่คุณโก๋หลังวังตั้งกระทู้ขึ้นมาก็ฉุกคิดครับผมคิดดังนี้ครับ
1.ในสมัยนั้นระบบศักดินายังไม่ค่อยจางหายไป เพราะยังมีเจ้าคุณ คุณหลวงอยู่ระบอบประชาธิปไตยเพิ่งเริ่มได้ไม่กี่ 10 ปี คนรุ่นรัชกาลที่ 5ก็ยังแข็งแรงอยู่เยอะ ผมว่าระบบแยกวรรณะ(รับอิทธิพลมาจากอินเดียด้วยมั้ง) คือแยกบ่าวไพร่ นายกินอยู่กับนาย บ่าวอยู่อย่างบ่าวไม่ปะปน นายถ้าใช้ชีวิตกับบ่าวมากก็จะถูกครหาว่าทำตัวไม่สมควรแก่ฐานะ ดังนั้นเด็ก(เทวดา)จะเรียกก็ไม่มีใครฉุกคิด(ในสมัยนั้น) เพราะการนับญาติ พี่ น้า อา คงไม่เหมาะสม
2.เด็กๆ(เทวดา) อาจจะเรียกตามผู้ใหญ่ที่เรียก “อ้ายแห้ว” เป็นปกติ ก็เรียกตาม ซึ่งแห้วก็รักนายของเขาอยู่แล้วถึงบางครั้งจะทนเด็กๆ(เทวดา)ไม่ไหวจนอยากลาออกจากตำแหน่ง แต่เจอคำขาดจากคุณหญิงวาดว่าถ้าลาออกก็ไปเลย จึงต้องอยู่ต่อไป และบางครั้งก็ยินดีรับใช้เพราะทิปจากเจ้าสัวน้อย สมนึก และด้วยเหตุผลที่ว่า อย่าว่าแต่แห้วเลย ปู่ ตา ก็ยังโดนเลย เช่นหัวล้านเหม็นเขียว เป็นต้น สรุปคือผู้ใหญ่นำและตามใจ
3.เพราะคุณ ป.อินทรปาลิต ต้องการเสียดแทงระบบสังคมสมัยนั้น(ดังข้อหนึ่ง) ซึ่งสมัยนี้ก็ยังมีอยู่ ดังโฆษณาเหล้ารีเจนซี่
เยอะไปครับแค่นี้พอก่อนครับ

ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงครับ ที่ไม่ชอบตัวละคร ลูก 4 ลิงเลย ไม่เห็นจะน่ารักเลย บทบาทก็ซ้ำกับรุ่นพ่อ

แต่คือคนที่ทำให้สามเกลอไม่ตายนี่นา

อันคำคนโบราณท่านว่าไว้
ว่าลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น
บุตรนั้นย่อมคล้ายพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดตน
ถ้าเหมือนคนข้างบ้านก็จนใจ

แฮ่ๆๆๆอาโก๋ฮะ ผมแต่งดีขึ้นยาง เอาแบบกลอนสดเยย

แล้วตอนพล ซ้อมเจ้าแห้วละ ถ้าเป็นเดี๋ยวนี้ต้องแจ้งความกันแล้ว

ง่า..ก้อที่เปนคาดีดวามหน้าหนึ่งทายร้าดอยู่ตอนนี้งาย..ฮิฮิฮิ