ร่ายร้อง ทำนองหวาน …

เป็นบทเพลงที่กลั่นจากความทรงจำและความประทับใจ
ครั้งที่เราเรียกขานกรุงเทพฯ ว่า “บางกอก”

เราพูดถึงคนแก่กินหมาก
และสาวสมัยใหม่นุ่งกระโปรงสีฉูดฉาด
เรานึกถึง แขก ฝรั่ง จีน พม่า มอญ
กับอาหารดั้งเดิมรสอร่อยเป็นที่สุด
เราถวิลถึงชีวิตและความรื่นรมย์
ทั้งบนเวทีลีลาศ
และในร้านกาแฟข้างถนน

หลายคนพูดว่า
ชีวิตในบางกอกสมัยนั้นน่าอภิรมย์กว่าชีวิตใน กทม. สมัยนี้มาก
น่าเสียดายที่เราไม่รู้จักรักษาสิ่งที่ดีไว้

ข้อเปรียบเทียบนี้พิสูจน์ให้เห็นยาก
ทว่า ความรื่นรมย์ของบางกอกในอดีตนั้น
พอถ่ายทอดให้รู้สึกกันได้
อาศัยเสียงเพลงที่บรรจงประดิษฐ์
และโสตที่ตื่นไวต่อการยวนเย้า
ท่านจะรับรสอันรื่นรมย์นั้นได้
ประหนึ่งต้องมนต์อันวิเศษ

ดนู ฮันตระกูล
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

คัดลอกจากปกอัลบั้ม “เพลงบางกอก” ที่เป็นชุดใหม่ล่าสุดของ ดนู ฮันตระกูล
เป็นอารมณ์โหยหาอดีต ที่เอื้อนเอ่ยว่าจะบรรเทาให้ทุเลาได้ด้วยเสียงเพลง
คงไม่ต่างจากทุกคราวที่อ่าน “สามเกลอ” เพื่อสัมผัสกับความรื่นรมย์ของบางกอกครั้งอดีต

แค่ได้อ่านโปรยหัวก็"หอม"เนื้อเพลงแล้วครับ

เทปมีวางขายยังครับ

ถ้าไม่มีใครร้องผมร้องให้

มีแล้วครับ แต่ออกจะหายากสักนิด
ไปได้มาจากร้านน้องท่าพระจันทร์ครับ