พล - นิกร - กิมหงวน ตอน "กระเทยสาว"

เย็นวันนั้น ทระทาชายนายหนึ่ง เอวบางร่างน้อยใบหน้าคล้ายผู้หญิง และกิริยาท่าทางเหมือนกับพวกกระเทย แต่งกายเรียบร้อยด้วยเสื้อผ้าราคาถูก ๆ พาตัวเดินเข้ามาในบ้าน “พัชราภรณ์” อย่างสงบเสงี่ยม
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง นายภควานจันทร์คนยามเก่าแก่ของท่านเจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ กำลังนั่งทอดโรตีอยู่ที่หน้าเรือนพักของเขา พอเจ้าบังแลเห็นเข้าก็ร้องถามทันที
“เฮ้ ไปไหนน่ะ”
ชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัว เหมือนกับคนเป็นโรคเส้นประสาท หันขวับมาทางเจ้าบังแล้วกระพุ่มมือไหว้อย่างนอบน้อม กล่าวกับนายภควานจันทร์ด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานเหมือนกับยี่เกตอนเจรจา
“สวัสดีคร๊าบ บาบู บ้านนี้บ้านเจ้าคุณปัจจนึก ฯ ใช่ไหมครับ”
เจ้าบังลืมตาโพลง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากทันที เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนไหว้เขา และไหว้อย่างพินอบพิเทาเสียด้วย นายภควานจันทร์ค่อย ๆ ลุกขึ้นมองดูกระทาชายผู้นี้ด้วยความพอใจ
“โอ….ถูกแล้วคะร๊าบ อีบ้านนี้เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ครับนาย”
เจ้าหนุ่มหน้ามลยิ้มอ่อนหวาน
“ผมถือจดหมายเจ้านายของผมมาให้ท่านครับ ผมจะเข้าไปพบท่านได้ไหม แหมบาบูหน้าตาคล้าย ๆ ท่านมหาตมะคาณฑีเหลือเกินครับ ถ้าบาบูผอมกว่านี้ผมคิดว่าบาบูเป็นน้องท่านมหาตมะคาณฑีเป็นแน่เชียว”
นายภควานจันทร์ยืดหน้าอกขึ้นในท่าเบ่ง ใบหน้าเขาแดงระเรื่อเพราะความอิ่มใจในคำยอ ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่า รูปร่างหน้าตาของเขาไม่ได้มีส่วนละม้ายเหมือนท่านมหาตมะคาณฑีเลย
บาบูเดินเข้ามาหา ยกมือตบบ่ากระทาชายช่างพูดเบา ๆ
“อีนี้โงนมีคะร๊าบ ร้อยบาทดอกไม่ต้องเสียน่ะ แขกชอบยอคะร๊าบ”
เจ้าหนุ่มกระเทยยิ้มเอียงอาย พูดเสียงยานคาง
“ขอบคุณคะร๊าบ ถ้าเดือดร้อนจริง ๆ ผมจะมากราบรบกวนบาบู”
เจ้าบังจุ๊ย์ปาก
“โอ้….อีนี้ฟังแล้วชื่นสะดือมาก ๆ น่ะนาย ท่านพูดเพราะจริง ๆ คะร๊าบ กู้น่ะ กู้โงนผมคะร๊าบ คนปากหวานยังงี้ดอกเบี้ยเอาทำมะไร๋น่ะ เอาเท่าไรเข้าไปเซ็นสัญญาในห้องผมได้เดี๋ยวนี้คะร๊าบ”
ชายหนุ่มสะดุ้งอีกครั้งหนึ่ง มองดูเจ้าบังอย่างหวาด ๆ
“ขอขอบคุณคะร๊าบ ผมยังไม่เดือดร้อนในเรื่องการเงิน ผมมีธุระมาหาเจ้าคุณปัจจนึก ฯ ครับ”
เจ้าบังยิ้มแป้น
“เชิญคะร๊าบ เข้าไปได้น่ะ”
“ยังงั้นผมกราบลาบาบูละครับ” พูดจบชายหนุ่มซึ่งมีกิริยาคล้ายผู้หญิงก็ยกมือไหว้นายภควานจันทร์ เดินกระต้วมกระเตี้ยมไปตามถนนโรยกรวด
ขณะนี้คณะพรรคสี่สหาย กำลังนั่งพักผ่อนดื่มเหล้าและสนทนากันอยู่ในเรือนต้นไม้ มีพล นิกร กิมหงวน ดร. ดิเรก กับเจ้าคุณปัจจนึก ฯ และเจ้าแห้วซึ่งนั่งพับเพียบเรียบร้อยคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ข้าง ๆ
กระเทยหนุ่มยืนเมียงมองอยู่หน้าเรือนต้นไม้ รอจนนิกรหันมาเห็นเข้า นายจอมทะเล้นก็กล่าวถาม
“มาหาใครอีหนู แหม…แก้มเป็นพวงน่าจูบจริงฮิ เข้ามานี่ซิ ดูเหมือนเคยรำวงกับฉันนี่นา”
เจ้าหนุ่มอายม้วนต้วน เดินขึ้นมาบนเรือนต้นไม้แล้วทรุดตัวนั่งคลานเข่าเข้ามาหาคณะพรรคสี่สหาย ซึ่งพากันจ้องตาเป๋งมองดูอย่างขบขัน นอกจากเจ้าแห้วคนเดียวที่รู้สึกหมั่นไส้ เพราะเขาไม่ชอบผู้ชายลักษณะนี้
กระทาชายก้มลงกราบท่านเจ้าคุณปัจจนึก ฯ อย่างนอบน้อม
“ท่านเจ้าคุณไพศาล ฯ ให้กระผมนำจดหมายมาให้พระเดชพระคุณขอรับ”
กิมหงวนพูดเสริมขึ้น
“เอามาให้ใครนะ”
นายกระเทยหันมากราบอาเสี่ย
“เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ขอรับ”
พลหัวเราะหึ ๆ กล่าวสัพยอกชายแปลกหน้า
“ทำไมเธอรู้ล่ะว่าท่านผู้นี้คือเจ้าคุณปัจจนึก ฯ”
“อ๋อ คนที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระยาพานทอง ท่านมีสง่าราศีผิดกว่าคนธรรมดานี่ครับ กระผมเห็นแวบเดียว ก็ทราบว่าท่านเป็นเจ้าคุณ”
คราวนี้เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ยิ้มแก้มแทบแตก ท่านรู้สึกรักใคร่เอ็นดูเจ้าหนุ่มช่างพูดคนนี้ทันที
“ถูกแล้ว ฉันคือพระยาปัจจนึกพินาศ”
นิกรพูดทะลุกลางปล้อง
สงสัยว่าเธอสังเกตหัวล้านละกระมัง ใคร ๆ ก็รู้ว่าท่านเจ้าคุณปัจจนึก ฯ หัวล้านเหมือนลูกมะอึก”
ท่านเจ้าคุณหันมาทำตาเขียว
“โธ่…..เดี๋ยวพ่อฟาดกบาลด้วยขวดตราขาวนี้เลย”............

ไปอ่านต่อในห้องสมุดนะครับ..

เดี๋ยวจะวิ่ง ตักๆๆเข้าไปดูค่ะ ขอบคุณนะค่ะ

ค่อย ๆ ครับคุณท้าว เดี๋ยวจาหกล้มไปซะก่อนจะได้อ่าน ผมอ่านมาแล้ว สนุกใช้ได้ครับ

ข้าพเจ้ายังไม่มีวาสนาได้อ่านเลย คงต้องรีบจรลีไปแข่งกะคุณท้าวเธอแล้วล่ะฮ่ะ....เอ้าเร้วววว....ใครดีใครได้ 55555

ข้าพเจ้ายังไม่มีวาสนาจะได้อ่านเลย สงกะสัยจะต้องรีบจรลีแข่งกะคุณท้าวซะแล้ว เอ้าเร้วววววว.....ใครดีใครได้นะจ๊าาาาา

ซืด ซี้ดเลย จั้กกาจี้พิลึก ผมว่าที่มะลิไม่บอกว่าเป็นผู้หญิงและขอออกจากบ้านไป คงกลัวว่า อาจโดนสี่เกลอ.....อิอิอิพิลึก

ถึงก่อนได้อ่านก่อน ช้าหมดอดอ่านเน้อ...
ขอบคุณครับคุณโก๋

ใช่ตอนเดียวกันกับนางกะเทยของสนพ.บรรณาคารหรือเปล่าครับ

เป็นตอนเดียวกันครับ แต่บรรณาคารมาพิมพ์ครั้งหลัง ๆ แบบรวมเล่มนี่ ตั้งชื่อใหม่แทบทั้งนั้นเลยครับ บางเรื่องชื่อเรื่องกับเนื้อเรื่องไปคนละทางเลยครับ...ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร?