ที่ว่าเบื่อ เราหมายความว่า อ่านๆ แล้วรู้สึกไม่สนุกเลย เบื่อเหลือเกิน อะไรทำนองนี้น่ะ เคยกันมั้ย

เรามีนะ ส่วนมากจะเป็นตอนที่มีแค่พล กับนิกร อย่างเช่นตอน อายผู้หญิง เรารู้สึกว่ามันขาดๆ น่ะ อาจเป็นเพราะว่าเราอ่านตอนที่มีกิมหงวนมาก่อน แล้วค่อยมาอ่านตอนอายผู้หญิง จึงทำให้รสชาดไม่เข้มข้น

นึกสภาพความเป็นจริง อายผู้หญิงออกมาก่อนเพื่อนเลย ถ้าเป็นสมัยนั้น คนยังไม่เคยอ่านตอนที่มีกิมหงวน ก็คงไม่รู้สึกอะไรแบบที่เราว่า

จริงๆ ด้วยเน้อะ :)

ก็มีบ้างนะค่ะที่อ่านแล้วไม่หัวเราะแบบปล่อยก๊ากออกมา แค่คิกๆๆคักๆๆเท่านั้น ว่าแต่ว่าคุณอี๊ดขา..คุณท้าวฯว่าตอนอายผู้หญิงก็เป็นตอนที่สนุกออกค่ะเอากลับมาอ่านทีไรแล้วก๊ากๆๆทุกทีเลย ยิ่งตอนที่พลกับนิกรทำเป็นขี้อายเหมือนผู้หญิงแกล้งให้เพื่อนๆของนันทากระเซ้าเล่น หรือตอนที่คุณหญิงวาดจ้างครู แม่อะไรนะ..แม่งามงอนหรือเปล่า ให้มาสอนพิเศษสอนพลกับนิกรเข้าสังคม สนุกออกค่ะ

ใช่จ้ะ คุณท้าวฯ

มันก็สนุกอ่ะนะ แต่เรายังชื่นชอบอรรถรสในตอนที่มีกิมหงวนกับเจ้าคุณปัจจนึกมากกว่าอ่ะ :)

ก็อย่างที่ว่าแหละ มันไม่ชิน มันไม่ชิน

ผมไม่ค่อยชอบตอนที่เกี่ยวกับคาวบอยครับ ที่มีชกกันในบาร์ ก็แหม พลชนะทุกทีเลยนี่ครับ ไม่มีลุ้นเลย

รู้สึกว่าจะมีชุดวัยหนุ่มหล่ะครับ ที่อ่านแล้วสนุกเกือบทุกตอน ส่วนในชุดหลัง ๆ (ตอนที่มีลูกชายเข้ามาเพิ่ม) ก็มีบ้างที่ไม่ค่อยสนุก

ตอนดาวหางทลายโลกผมอ่านแล้วหัวเราะแค่ประโยคเดียวทั้งเรื่องอ่ะครับ

ตอนที่มีลูก ๆ ของสามเกลอที่แสนซนและสุดจะล้างผลาญ (อย่างน่าหมั่นไส้) รู้สึกว่ามันเลี่ยน ๆ ไงก็ไม่รู้ อีกกลุ่มก็ตอนที่สามเกลอเริ่มแก่ตัวลงเป็นคุณอากันแล้ว รู้สึกว่ามันไม่กระฉับกระเฉงเลย

ตอนที่ 3เกลอ หรือ4 สหายทำอะไรแล้วเจ๊งรู้สึกไม่ค่อยสนุกคะ แหมพระเอกของเรานี่ต้องช่วยลุ้นเป็นธรรมดา

บางทีลุ้นให้กิมหงวนเป็นพระเอกคู่กับเจ้าแม่ทั้งหลายบ้าง แต่พลฟาดทุกที

ตอนฆาตกรรมหมกส้วมนี่ก็ รู้สึกว่ามันหายไปหมดเลยความฮา