ผมอ่านดูแล้ว รู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้

http://www.samgler.org/yahoo/jump.cgi?ID=156

ผมอ่านแล้วรู้สึกเหมือนว่า ในช่วงท้ายชีวิต คุณ ป. กับคุณอาภรณ์ น่าจะมีเรื่องขัดเคืองกันนะ อาจจะเป็นเรื่องผลประโยชน์ เพราะข้อเขียนของคุณอาภรณ์ จะพยายามพูดถึงรายได้อันมากมายของคุณ ป. ในทางที่เหน็บๆ อยู่บ่อยๆ อีกทั้งถ้าตามข้อเขียนดีๆ จะเห็นว่า ช่วงหลายปีที่คุณ ป. เจ็บป่วย ทั้ง 2 คนนี้ หรือ พี่น้องคนอื่นๆ ไม่ได้ติดต่อกับคุณ ป. เลย คนที่คอยช่วยเหลือจะเป็นเพื่อนและน้องเขยมากกว่า

ในชีวิตของคนแต่ละคนมีสิทธิ ที่จะเลือกให้เป็นไปตามที่ตนต้องการ บางครั้งแม้แต่คนที่ใกล้ชิดก็ยังไม่เข้าใจ ความเจริญรุ่งโรจน์ของคุณป. อินทรปาลิต มีมายาวนานและต่อเนื่อง การเลือกใช้ชีวิตเป็นแบบใด ถูกหรือผิด ย่อมเป็นสิทธิของคุณปฬอินทรปาลิตเอง

อือ เห็นด้วยกับคุณ Tankit นะครับ คนเราจะเดินเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เดินเร็วหรือเดินช้า ก็สุดแต่ใจของแต่ละคน คนอื่นอย่าเดินล้ำเส้นมาเบียดเบียนเราก็พอ

อ่านหนังสืองานศพมาเยอะแล้ว ไม่เคยเจอข้อความแบบที่คุณอาภรณ์เขียน
ไม่ว่าเล่มไหน จะอาลัยคุณงามความดีของผู้ตาย รองลงมาก็คือกล่าวโยงถึงอาชีพการงานและครอบครัวของเขา

แต่คุณอาภรณ์เน้นเรื่องรายได้ที่เป็นปัญหา เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
อ่านแล้ว...เหมือนคุณอาภรณ์จะบอกเป็นนัยๆว่า มีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่ในนั้น
ไม่ว่าเงินหมดไปเพราะความโชคร้ายของคุณ ป. เอง หรือเป็นเพราะใครคนอื่นเป็นต้นเหตุก็ตาม การตั้งข้อสังเกตแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้คนอ่านชื่นชมคุณสมบัติของคุณป.ขึ้นมา
ถ้าพี่ชายของดิฉันจากไป ดิฉันจะพูดถึงนิสัยดีๆของเขาที่มี ต่อให้เขาไม่ดีกับเรา ก็คงจะต้องดีกับพ่อแม่ หรือครอบครัวเขา หรือใครสักคนแน่ๆ
ถ้าพี่ชายของดิฉันคือป.อินทรปาลิต สิ่งที่ดิฉันจะพูดถึงมากที่สุดคือความสำเร็จอย่างมหาศาลของเขา และความสุขที่เขาสร้างให้คนอ่าน
รองลงมาคือความสุภาพเรียบร้อยในนิสัย และการประกอบสัมมาอาชีวะ
แต่จะไม่ถามว่าในเมื่อหาเงินได้มากมายกว่ารัฐมนตรี ทำไมไม่มีเหลือ โดยเฉพาะเมื่อดิฉันไม่สามารถตอบข้อข้องใจข้อนี้ได้เอง
สงสัยว่าคนในครอบครัวคุณ ป. ที่ได้อ่านข้อเขียนของคุณอาภรณ์ คงลำบากใจไม่มากก็น้อย

ผ่านแล้วรู้สึกเหมือนคุณอาภรณ์พยายาม "ส่งสัญญาณ" อะไรบางอย่าง
เกี่ยวกับเรื่องทรัพย์สินของคุณ ป. นะ

เป็นไปได้ไหมว่ามีใครคดโกงหรือเบียดบังท่าน (คุณ ป.) แต่คุณอาภรณ์ไม่กล้าพูดตรงๆ
ได้แต่ชี้โพรงไว้

แต่จากประวัติคุณ ป. ที่ผมเคยทราบ เข้าใจว่าคุณ ป. เคยพยายามจะดำเนินธุรกิจอยู่หลายครั้ง เช่น ตั้งค่ายมวย เลี้ยงไก่
แต่พอกิจการเลิกล้ม ก็คงเจ็บน่าดูเหมือนกันแหละครับ

แต่ที่คุณอาภรณ์เขียนมาก็น่าคิด