คุณว่าตัวละครตัวไหนพัฒนามากที่สุดครับ
ผมว่า กิมหงวนนะครับ
จาก ที่ขี้ขลาดตอนหนุ่ม ก็มากล้วตอนแก่
จากที่ ชกมวยไม่เป็น แล้วก็อ่อนแอรองจากดิเรก
ก็เป็นเรื่องมวยเก่งรองจากพล

ผมดูแล้วคิดว่า ป คงจะรักกิมหงวนที่สุด
คิดว่างัยครับ

ผมว่าคุณ ป. เองจะ share จุดสนใจไปในตัวละครเอกแต่ละคนเฉลี่ยเท่าๆ กันนะ อย่างพล ที่รูปหล่อ ชกมวยเก่ง, นิกร ที่ขี้เกียจ แต่เจ้าเล่ห์เจ้าอุบาย, กิมหงวน ที่รวยมากๆ และก็ขี้โม้, ดิเรก ที่ซื่อ แต่หัวคิดเฉียบแหลม แต่ก็เห็นด้วยนะที่หลายๆ ครั้งจะเน้นการพัฒนาในตัวกิมหงวน โดยส่วนตัวผมว่าตัวคุณ ป. เองได้สร้างกิมหงวนให้มีมิติมาก และ ก็อาจจะให้กิมหงวนเป็นตัวสะท้อนความสะใจบางอย่างเล็กๆ เช่นการฉีกแบงก์ รวมทั้งการใช้จ่ายเงินได้ไม่อั้น ดังเช่นถ้าจะเปรียบเทียบจะเหมือนกันกระเป๋าวิเศษของโดเรมอน ที่ใช้สร้างความฝันให้กับโนบิตะ ยังงั้นมั้ง
Book

ในตอนแรกๆ พลกับนิกรมีบทมาก
แต่พอต่อๆมา กิมหงวนเขยิบขึ้นมาเป็นตัวชูโรงแทน
ทำให้เขาพัฒนาไปได้มากกว่าคนอื่นๆ
กลายเป็นคนกล้าหาญ เฉลียวฉลาด มีบทเด่น ตัดสินใจในตอนสำคัญ
บทของพลค่อยๆน้อยลงทุกที นิกรคงเดิม

ผมเห็นด้วยครับ เพราะกิมหงวนในตอนหลังๆ เป็นผู้ได้รับการแสดงตัวเป็นผู้ออกโรงอยู่มากๆ
เนื่องจาก(ผมคิดว่า)พระเอกเกินไปอย่างพลค่อนข้างหน้าเบื่อ ออกไปก็ชนะทุกที ทำอะไรก็ดีไปหมด
ส่วนนิกรเป็นเหมือน support charactor มากกว่า คอยหาทางออกให้กับเนื้อเรื่อง ไม่ค่อยได้รับบทเด่นที่สุด
กิมหงวนเป็นคนที่ทำอะไรแล้วลุ้นดี เป็นเสน่ห์ให้กับตัวละครและเนื้อเรื่องอย่างมาก คุณ ป. เลยเอามาเป็น highlight ของเรื่องได้มากขึ้นเรื่อยๆ

ผมว่าตัวละครที่มีความน่าตื่นตาตืนใจที่สุดก็คือ
กิมหงวนและเจ้าคุณปัจจุนึก
เพราะกิมหงวนคือตัวละครที่ deconstruct จารีตหลายอย่างของสังคม เช่นการฉีกธนบัตร ซึ่งคุณ ป.มักจะพยายามเสียดสีการบูชาเงินของคนในสังคมและการพูดจาไม่เข้าหูคนซึ่งเป็นไปได้ว่าคุณป.ต้องการเสียด การหน้าไหว้หลังหลอกของคน
เพราะกิมหงวนมักจะปากตรงกับใจ และมุขตลกหลาย ๆ ครั้งของเขาเป็นแบบ absurd ( ไร้สาระหรือการหลุดออกจากระบบของเหตุผล) เช่นตอนหนึ่งที่เขาเป็นนักสืบที่ร่วมมือกับตำรวจไปจับกุมพวกแนวที่ห้า และกิมหงวนไปค้นตามห้องต่าง ๆ แล้วเขาถามว่ามีใครอยู่หรือไม่ ปรากฏว่ามีเสียงตอบออกว่า ไม่มีคนอยู่ เขาก็เชื่อว่าไม่มีคนอยู่จริง
ซึ่งนับได้ว่าเป็นมุขตลกที่หลุดเอามากๆ ของคุณป.
ส่วนเจ้าคุณปัจจุนึก ตอนแรกที่ท่านเงียบขรึมเป็นผู้ใหญ่ ก็กลายมาเป็นตัวตลกที่แสบพอ ๆ กับกิมหงวน และก็มีมุขที่หลุดในระดับเท่า กับกิมหงวน
ทั้งคู่เป็นตัวละครที่ ผู้อ่านตอนแรกนึกไม่ออกว่าจะมาสนิทกันได้อย่างไร แต่ในตอนต่อมาเขาทั้งสองกันจับคู่กันแสดงบทบาท Sadist-masochist กันได้อย่างดีเยี่ยมจน ตัวละครทีรุ่นบุกเบิกคือ พลและนิกร ชิดซ้ายไปเลย

ตอนนักสืบสามเกลอครับ

ผมคิดว่าตัวละครทุกตัวมีพัฒนาการ ตามเวลาที่เปลี่ยนไป
จากเริ่มแรก เราจะไม่สามารถ แยกความแตกต่างระหว่าง พลและนิกรได้แม้แต่หน้าตา หรือความสามารถในการใช้กำลัง
ในบางครั้ง นิกรอาจจะดูเก่งกว่่าพลด้วยซ้ำแต่เมื่อกิมหงวนเข้ามามีบทบาท
พลก็ต้องเปลี่ยนบุคคลิกเป็น คนที่ไม่ตลกอีกต่อไป แต่จะเป็นพระเอกของเรื่องทุกครั้ง
และจะคอยควบคุมนิกรซึ่งอ่อนแอลง ตลกมากขึ้น( แต่แพ้กิมหงวน)มีบุคคลิกใหม่ๆ จากแต่เดิม เช่น ง่วงเหงาหาวนอน ตลอดศก ชอบล้วงกระเป๋า และตะกละ
ในตอนช่วงหลัง นิกรจะสนิทกับกิมหงวนมากกว่าพล และพลจะสนิทกับดิเรกซึ่ง
เข้มแข็งและกร้าวร้าวขึ้น แต่ในที่สุด กิมหงวน นิกร และเจ้าคุณปัจจนึก ก็จะเป็นพระเจ้าของนิยายเรื่องสามเกลอไป ในขณะที่พลจะเป็นตัวละครที่เด่นใน
ตอนที่เรื่องไม่ตลก แต่ถ้าวัดความนิยมแล้ว กิมหงวนน่าจะได้รับความนิยมมากว่ามาก เพราะกิมหงวนมีความเป็นมนุษย์มากกว่า

กิมหงวน/เจ้าคุณปัจจนึก
ผมก็ว่า 2 ตัวนี้แหละครับ
ที่มีบางท่านว่าตัวละคร 2 ตัวนี้ค่อนข้างป็อปปูลาร์ที่สุด โดยเปรียบเทียบ ผมเห็นด้วย ทำให้นึกถึงตอนที่สามเกลอแสดงละครการกุศลบำรุงกองทัพ เรื่อง หกเขยตีคลี คนที่ชนะใจคนดูอย่างเด็ดขาดคือ พระอินทร์กิมหงวน กับท้าวสามลเจ้าคุณปัจจนึกครับ

กิมหงวนมีพัฒนาการมาจากการเป็น"ลูกไล่"ของพลและนิกร ก่อนหน้าที่จะเป็นสามเกลอครบset พลและนิกรเป็นตัวดำเนินเรื่องอยู่เพียงสองคนอยู่หลายตอน ถ้าผมจำไม่ผิดทั้งสองจะเจอเสี่ยหงวนครั้งแรกที่แฮปปี้ฮอลล์ และเริ่มต้นด้วยการเหม็นขี้หน้ากันด้วยซ้ำ และพัฒนามาเป็นเพื่อนซี้ในที่สุด กิมหงวนน่าจะเป็นจุดเริ่มต้นและพัฒนาการที่นำไปสู่การผจญภัยหลายต่อหลายตอนของสามเกลอ ส่วนบุคลิกส่วนตัวหลายๆอย่างของกิมหงวนนั้นคล้ายๆกับจะสะท้อนความรู้สึกลึกๆในการประชดประเทียดสังคมชั้นสูงในสมัยนั้นของคุณป.เนื่องจากหลายๆตอนกิมหงวนมักจะถูกดูถูกจากคนที่ไม่รู้จักและจะประกาศตัวด้วยการฉีกเงินเสมอ เป็นการทำลายกำแพงชนชั้นด้วยความสะใจตามสไตล์คุณป.นั่นเอง

ถ้าจะนับพัฒนาการของตัวละครรุ่นหนุ่มคนที่น่าสนใจที่สุดก็น่าจะเป็นกิมหงวนกับนิกร เพราะกิมหงวนเป็นตัวชูโรงของคณะพรรคที่แท้จริงในช่วงหลัง ๆ สำหรับนิกร ผมคิดว่าตอนท้าย ๆ เริ่มมีลักษณะเสือซ่อนเล็บผสมกับความเป็นสุญนิยม(Nihilism) ที่แสดงผ่านอาการง่วงเหงาหาวนอน/ความขี้ขลาดที่เป็นมุขเด่นประจำตัว สรุปก็คือกิมหงวนมีพัฒนาการทางบุคลิกที่ชัดเจน แต่สำหรับนิกร..ผมรู้สึกว่าเข้าใจเขายากมาก ส่วนตัวละครรุ้นใหญ่ผมว่าลุงป.สร้างcharacter ของเจ้าคุณปัจนึกฯ กับลุงเชยจากความเป็นไทยได้เข้มข้นที่สุด สังเกตดูสิครับ ทั้งคู่มีอะไร ๆ ที่ทำให้เราต้องนึกถึงปู้ย่าตายายของเราอยู่เสมอ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของความขี้เหนียวและเขี้ยวของ)

ปล. ในตอน "ตื่นกรุง" มีฉากที่แสดงความแตกต่างทางสังคมระหว่างลุงเชยเศรษฐีพ่อค้าฝืนนครสวรรค์ กับเจ้าคุณประสิทธิ์ที่เป็นน้องชายที่น่าคิดมาก เพราะพี่ต้องยำเกรงน้องชายที่มีตำแหน่งหน้าที่ใหญ่โตทางราชการ ในขณะที่เจ้าคุณปัจนึกฯ กลายเป็นอดีตข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่กลายเป็นพ่อค้าเงินกู้-นักธุรกิจ ที่กลายเป็นเป้าที่ถูกคนรุ่นหลังล้อเลียนอย่างสนุกสนาน ทั้งหมดนี้ผมว่าเป็นการสะท้อนความเปลี่ยนแปลงของสังคมไทยครั้งใหญ่จากโลกทัศน์ของลุงป. (ที่ไม่ใช่จอมพลป.) เลยก็ว่าได้

กิมหงวนครับ กิมหงวน